Hangi devirde yaşıyoruz...
Hangi devirde yaşıyoruz...
İlk adımı atan kişiler tahmin edeceğiniz üzere erkekler oluyordu. Sadece hayat kadınları, erkeklere randevuya çıkma teklifinde bulunuyordu.
Eğer bir erkek size çıkma teklifinde bulunduysa kibar olmanız için cevabınızın çabuk olması gerekiyordu. Günümüzdeki online flörtleri düşündüğümüzde size yazan kişiyi görmezden gelerek cevap vermemekle aynı sayabiliriz.
1950li yıllarda birisiyle buluşmamak için saçımı yıkamam gerekiyordan daha iyi mazeretlerinizin olması bekleniyordu.
Buluşmaya giden kadınların asla geç kalmaması gerekiyordu. Flörtünüz sizi almaya geldiğinde gitmeye hazır bir şekilde beklemeniz lazımdı. Günümüzde de iki tarafın birbirine verdiği değeri göstermek için aynı şekilde davranması gerekiyor diyebiliriz sanki...
Günümüzde, kız arkadaşınızın annesi ve babasıyla tanışmak bir ilişkide oldukça büyük bir adım olabilir. Fakat 50’lerde, kadınların flörtlerini ilk önce aileleriyle tanıştırması gayet normal ve alışılmış bir şeydi.
Buluşmaya gitmeden önce makyaj yapmanız beklenirken makyajsız bir şekilde insan içine çıkmanız HAYIR anlamına geliyordu.
Sizi yemeğe çıkaran birine ne yemek istediğinizi söylemek kadınlara yakışır bir davranış olarak görülüyordu. Bu sayede yemeğe çıktığınız kişi sizin için sipariş verme fırsatını yakalamış oluyordu.
Tabii ki erkekler dediğinizi duyar gibi olduk...1950'lerde randevuya çıkan bir kadının hesabı ödemeye çalışması erkek için utanç verici sayılırdı. Tabi bunun masraflı olduğunu düşündüğümüzde hesabın ikiye bölünmesi çok daha mantıklı olabilir.
Flörtleştiği kadına çıkma teklifini ertelemek bir erkeğin yapabileceği en kötü şeylerden bir tanesiydi.
O zamanlarda teknolojinin çok da gelişmediğini düşünürsek kulağa mantıklı gelebilir. Randevuya çıktığınız kadını almak için arabanın kornasına basmak yerine evinin zilini çalarak geldiğinizi belirtmeniz gerekir.
Buluşmaya gitmeden önce flörtünüzün ailesiyle tanışmanızın ardından özellikle ikinci randevuyu düşünüyorsanız kızlarını kaçta getirmeniz gerektiğini sormanız gerekiyordu. O zamanlarda olsaydık köstekli saatinizi yanınızda taşımanızı tavsiye edebilirdik.
Bir kadına karşı kibar olmak istiyorsanız ceketini giyerken veya çıkarırken yardımcı olmanız gerekirdi. Eğer partnerinizin yanında ceket yoksa kendinizinkini vermeniz size ekstra puan kazandırırdı.
Randevuya çıktığınız kişinin önündeki her kapıyı önce sizin açmanız ve onun önden buyurmasına izin vermeniz gerekirdi.
Randevuya çıkan erkeğin kaldırımda yürürken yola yakın tarafta yürümesi şovalyelik sayılabilirdi.
Randevuya çıkan her erkek zengin olmak zorunda değildi fakat partnerine hiçbir şey ödetmemesi için yanında yeteri kadar parası olması beklenirdi.
Yani en azından ilk buluşmada...
Mezuniyet gecesinde partnerinize takacağınız çiçek broşunu evde unutmanız utanç verici olabilirdi.
İyi ki yaşamamışım derken? Bugün erkeklerin ve kadınların birbirini et ve cüzdan olarak görmesi, insanların içinden çok dışına yatırım yapmayı önemsemesi, daha ilk buluşmada öpüşülüp yatağa girilmesi, sevginin emeğin cinselliğin bu kadar ucuzlaşması, güven diye bir şeyin kalmayıp aldatmaların bu kadar çoğalması vs vs.. Çok mu imrenilecek bir zamanda yaşıyoruz yani? Otuzdan sonra o 50'li yılları mumla arıyoruz.
1950 lerde iyi ki yaşamamışım demiyorum. Keşke 1950'lerdeki kadın ve erkeğin birbirlerine olan saygıları sevgileri değer vermeleri şimdiki dönemde olsa
Saçma mı, bugün gıpta ettiğimiz 50-60-70 yıllık evlilikler hep o temeller üzerine kurulmuş, saygı varmış bir kere öncelikle.