Her kültür ve halk sevdikleri ölüleri ebediyete uğurlamak için farklı yollar kullanır. Zamanla bu yollar hiç bırakılmayan bir gelenek haline gelir. Ölüleri gömenler, yakanlar artık bizim için normal bir şey. Ama bu yazıda sizin için daha ilginç cenaze geleneklerini buldum. Dünyanın en garip cenaze geleneklerini okuyunca halinize şükredeceksiniz. (Ben şükrettim.)
İyi okumalar dilerim. 😃
Tibet'te, sevdiklerinin ruhlarını cennete göndermenin değerine inanan Budistler arasında gökyüzü cenaze töreni yaygındır. Bu ritüelde, ölen insanların bedenleri dışarıya özellikle bir dağın zirvesine bırakılır. Genellikle kuşlar ya da diğer hayvanlar yesin diye parçalara ayrılır. Bunu yapmalarının nedeni vücudun artık boş olan bir kap olarak düşünülmesi ve ortadan kaldırmak istemeleridir. Bu sayede bedenden ayrılan ruhun gitmesine izin verirler ve açlık çeken hayvanlara yiyecek sağlarlar. Böylece yaşam döngüsünü sağladıklarını düşünürler. Buna gökyüzü cenazesi adını verirler.
Famadihana yani “ölülerle dans etmek” Madagaskar'da yaygın bir gömme geleneğidir. Madagaskarlılar, birkaç yılda bir ölülerinin mezarlarını açar ve onlara yeni kefenler giydirir. Daha sonra yeni giydirilen ölüyü alırlar ve mezarının başında ölüyü başlarının üstüne alarak ve müzik çalarak dans ederler. Bu cenaze ritüeline 'kemiklerin dönüşü' adını veren halk, ölünün bedeninin çürümesini hızlandırmak ve ölen kişinin ruhunu öbür dünyaya doğru hızlı gitmesini sağlamak için yaparlar. 17. yüzyıldan beri gelenek haline gelen bu ritüel, ipek kefenlerin masrafı ve bazı Madagaskarların uygulamanın modası geçmiş olduğuna dair inancı nedeniyle düşüşte ancak çoğu Madagaskarlı aileyi bir araya toplayan şans olarak gördüğü için ritüeli devam ettiriyor. Son zamanlarda hükümet vebadan ölümleri Famadihana'ya bağlasa da yasaklandığı halde hâlâ yapanlar var.
Pek çok kültürde, özellikle İskandinav ülkelerinde, sonunda uçurum olan nehirlerin üzerine tabut koymak ve suyu bir mezarlık olarak kullanmak ölüler için tercih ettikleri ritüellerden birisidir. Bazıları “ölüm gemisi” adını verdikleri gemiyle cesetleri ya bir nehir boyunca ya da okyanusa başıboş bırakıyor. Böylece cesetleri tanrılara ya da bölge halkı tarafından en çok değer verilen yerlere iade ettiklerini düşünüyorlar. Su ve ölümsüzlük arasındaki ilişki, birçok kültürün mitlerine yansır ve bu mitler genellikle tekrar geri dönme vaadiyle ilgilidir.
Ölen kişinin hayatını kutlamak birçok şekilde olabiliyor. Hindistan'ın Varanasi kentinden bir geleneğe göre halk, ölüleri onurlarını vurgulayan renklerle (örneğin, saflık için kırmızı veya bilgi için sarı) giydirir. Sokaklarda ölüleri için geçit töreni yaparlar. Ruhlarının kurtuluşa ulaşmasını teşvik etmek ve reenkarnasyon döngüsünü sona erdirmek amacıyla bedenlerine Ganj Nehri'nden su serpilir ve ardından kasabanın merkezindeki ölü yakma alanlarında yakarlar.
Sessizlik kuleleri Zerdüştlük inancına göre ölen kişinin gövdesinin konulduğu yüksek kulelerdir. Zerdüştlük inancında hava ve toprak değerlidir ve ölen kişinin havayı, suyu, hatta ateşi de kirlettiği düşünülür. Bu yüzden toprağı kirletememek için ölüleri gömmez, havayı kirletmemek için de yakmazlar. Bunun yerine akbabalar yesin diye yüksek kulelere bırakıyorlar. İran'da yaşayan Zerdüştlere göre bunun bir diğer nedeniyse bölgenin çöllerle kaplı olması ve ölülerin çöle gömülmesinin imkânsız olmasıdır.
Dünyada sayısız ölü gömme geleneği ölü yakmayı içerirken, Güney Koreliler ölünün küllerini boncuk haline getirerek bunu bir adım daha ileri götürüyorlar. Küllerden elde ettikleri boncukları parlak ve pembe, siyah, turkuaz renklerinde yapılıyorlar ve dekoratif ev eşyası olarak kullanıyorlar. Bazen bu cam vazo, tabak, hatta bir semaver bile olabiliyor. Böylece sevdiklerinin hatırasını yaşatıyorlar.
Filipinler'de halkın yaşadığı çeşitli bölgelerde birbirinden ilginç pek çok cenaze ritüeli var. Tinguian halkı sevdikleri ölünce ona en güzel kıyafetleri giydirir, bir sandalyeye oturtur ve yanan bir sigarayı dudaklarına koyarlar. Cebuano halkı cenazelere katılan çocukları hayalet görmesin diye kırmızı elbiselerle giydirir. Sagada bölgesinde yaşayanlar ölülerini tabutlara koyup kayalıklardan sarkıtır. Bu sayede ölülerin ruhlarının cennete yaklaşacağına inanırlar. Cavite'de yaşayan insanlar ise ölenlerini genellikle o kişi ölmeden önce belirlenen bir ağacın içine oyuk açarak dikey şekilde gömerler.
Gana'da yaşayan insanlar hayatlarını temsil eden bir şeye gömülmeyi severler. Bunlar arasında pilotlar için uçak, balıkçılar için balık ve bir işadamı için bir Mercedes, ayakkabı, çanta hatta telefon şeklinde tabutlar var. Gana'nın Accra kentinde Paa Joe Coffin Works adlı bir atölye, diğerlerinin yanı sıra, tipik ahşap kutular yerine Nike spor ayakkabılarını, Louis Vuitton çantalarını ve Afrika vahşi yaşamını andıran 'fantezi' tabutlar üretiyor. Şirketin kurucusu Paa Joe, bu tabutları 1976'dan beri tasarlıyor. Dediğine göre kendisi bu yöntem ölüleri onurlandırıyormuş.
Papua Yeni Gine'de Dani halkı arasında sevilen birinin ölümü, ölen kişinin akrabası olan kadınların bazı parmaklarını kesmesi gerektiğine inanılıyordu. Bir kadın, bir aile üyesini veya çocuğunu kaybederse parmağının üstünü kesiyordu. Uygulama, ruhları hem tatmin etmek hem de uzaklaştırmak için yapılırken, aynı zamanda fiziksel acıyı üzüntü ve ıstırabın bir ifadesi olarak kullanmanın bir yolunu sağladığına inanılıyordu. Uygulama daha sonradan yasaklandı
New Orleans'ın kalbinde caz müziği kültürü varken, öldüklerinde bile müzik çalmaları sürpriz olmuyor. Cenaze alayı, önce hüzünlü ezgiler çalan büyük bir bando grubu tarafından yönetiliyor, ardından hareketli caz ve blues şarkıları ve öfkeli danslar eşliğinde ölen kişiyi mezarlığa götürüyorlar.
Kuzey Filipinler'de yaşayan Apayolar, ölen kişiyi bir hasıra sarar ve yakın erkek aile üyeleri onları omuzlarında taşır. Ardından ölen kişinin öbür dünya yolculuğuna kendisini korumasına yardımcı olabilecek kalkan ve mızrak gibi eşyaları tabutun içine yerleştirirler. Defin işlemi için, merhumu evlerinin mutfağının altına gömerler.
Kuzey Amerika'nın Haida halkı, bir şefin veya şamanın ölümü için özel bir ritüel gerçekleştirirdi. Ceset sopalarla ezilip bir bavul kutusuna konurdu. Kutu daha sonra ölen kişinin evinin önündeki bir totem direğine yerleştirilirdi.
Tayvan'da bir cenaze töreninin kalabalık olmaması ve sakin geçmesi endişe nedenidir. Bu nedenle de katılımı arttırmak ve kalabalığı çekmek için bazı aileler striptizci kiralar, danslara ev sahipliği yapar ve insanları katılmaya ikna etmek için lezzetli ziyafetler düzenler.
Orta Pasifik'te yer alan Kiribati Cumhuriyeti'nde gömüldükten birkaç ay sonra ceset mezardan çıkarılır ve kafatası alınır. Ölen kişinin ailesi bu kafatasını evlerinde cilalar, yağlar, muhafaza eder ve sergiler Bazen ona yiyecek ve tütün teklifleri yaparlar.
Yahudi geleneklerinde yakın aile üyeleri, yaşadıkları kayıp ve kederin sembolü olarak giysilerinin bir parçasını yırtarlar.
Herkes ölülerini kendi inancına göre öbür dünyaya uğurluyor. Sizin gördüğünüz, duyduğunuz en ilginç cenaze geleneği hangisi? Yorumlara bekliyorum.
İyi içerikler babayiğit 🕶