Varoşlarda sokakta dolaşan efendisiz köpekler,işportacılar, kahvede oturan adamlar, merdivende oturan kadınlar, bağıran insanlar, kaldırımdan çıkan otlar, bir yerlerde biriken sular, sıvası dökülen evler, okuldan kaçan çocuklar, sevdiklerini yasalardan üstün tutanlar, kaporta üzerinde duran kediler, ağaç altında içenler, arabada takılanlar, çekirdek çitleyenler, piknik yapanlar, bir şeyleri standartlara uydurmayanlar, yenisi almayıp tamir edenler, üstü başı pisler, birlikte oynamayı başaran çocuklar görmeniz doğaldır.
Buralarda bahçeler olur, o bahçelerde istediklerini yetiştirebilir insanlar. Öyle işleri iyi de bilirler. Bir sebzenin-salçanın turşunun doğalıyla-kimyasalı arasındaki farkı herkes görür. Bahçelerinde oturup çekirdek çitler-sohbet eder, parklara, kültür merkezlerine ihtiyaç duymaz. Bu kentsel dönüşmemiş mahallelerde insanlar cafelerde, AVM’lerde oturmaz; hazır doğranmış biberi kullanmaz, telefonla pizza istemezler.
En sıkışık, en ağaçsız mahallelerde bile en azından köpekler, kediler, fareler, kirpiler, bazı ülkelerde inekler, maymunlar, sincaplar, börtü böcek, ot hepsi özgürce yaşarlar. Zengin ülkelerin büyük şehirlerinde her şeyi sürekli düzenlerler. İzinsiz çıkmışsa bir ot bile sıkıntı olur.
Zengin ülkelerin sokaklarında özgür hiçbir hayvan göremezsiniz çünkü efendisiz hayvanlara tahammülleri yoktur. Köpekleri ve kedileri toplar öldürürler, güvercinler ve diğer kuşlar için konamasınlar diye çiviler koyarlar.
İnsanları fabrikalarda çalıştırmak için köylerinden sür, şehirlerde kurdukları gecekonduları yık, diğer hayvanları şehir merkezinden kov. Hayalindeki cennet şehri kur. Peki nasılmış bu 'cennet'?
Boş sokaklar. Billboardlar, AVM’ler, metrolar, kafeler var, araba gürültüsü, süpermarket müzikleri var; ağaç, kuş, çocuk sesleri yok. Yaşamın sürmediği, çocukların büyümediği, herkesin kendini kurtardığı bir 'cennet'.
Sahiden yeraltında metroyla geçen bir hayat mutluluk getirir mi? Yüksek çözünürlük yüksek huzur verir mi? 12. katta dikenli teller içerisinde plastikten bir hayat neşe verir mi?