Almanya 1 Eylül 1939 yılında Polonya'yı işgal etti. Bu aynı zamanda arkasında 52 milyon ölü, milyonlarca yaralı ve moloz yığınına dönen şehirler bırakacak İkinci Dünya Savaşı'nın başladığı tarih oldu. Savaş sona erdikten sonra ise yıkımın izlerinin silinmesi için 1 Eylül 'Dünya Barış Günü' ilan edildi.
Aradan yıllar geçmesine rağmen, dünyamızda meydana gelen gelişmelere baktığımızda ise insanlığın bu büyük trajediden ders almadığını görüyoruz...
Kimisi henüz yürümeyi öğrenmeden sonu gelmeyen bir sürgün yaşamına mahkum edilirken, kimisi de bombaların ve bombaları yönlendiren serseri politikaların hedefi olarak aramızdan ayrılıyor.
Minik bedeni Bodrum'da kıyıya vuran 3 yaşındaki Aylan. Neden oradaydı bunu hiç düşündük mü ve düşünmeye devam ediyor muyuz?
Fotoğraf görmediğimiz zaman orada bir savaş olmadığını düşünebilirsiniz, insanların ölmediğini de. Ama durum ne yazık ki öyle değil.
Ve yine BM verilerine göre her 3 saniyede bir çocuk mülteci oluyor. İnsanlığın şu soruları kendisine sorması gerek 'neden?' ve 'ne için?'
savaşmayın ama sevişmeyinde. sevişip bu kahpe insanların yaşadığı güzel dünyaya çocuk getirmeyin
şöyle düşünüyorum; herhangi bir yerde savaş olduğunda tüm insanlar işini gücünü, eğlencesini, gezmesini, yemesini bıraksalar ve bu global bir eylem haline gelse, ve bunun neticesinde savaştan vazgeçilse acaba savaşmak için kim cesaret edebilirdi? Bunu yapmak zor değil aslında, zaten gerçekten savaşa dur diyemediğimiz ve ideolojik çıkar hesaplarına kurban gittiğimiz için dünyanın bir tarafı eğleniyor, diğer tarafı ağlıyor. Eğer dünya barış günü olacaksa bu herkes için olmalı ve herkes birlik olup bir birşeyler yapmalı yoksa dünya barış günü kutlu olsun yazmakla barış gelmiyor, saçmalık oluyor.
Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler.