Şu an 28 yaşında olan A.A., 8 yaşından 17 yaşına kadar babasının cinsel istismarına maruz kaldı. Annesi önce ona inanmadı, yaşanılanlara şahit olduğunda ise 'Gebe mi kaldın sanki? Ne var bunda bu kadar büyütecek?' dedi. Durumdan haberden olan akrabalar, okulundaki öğretmenler hepsi istismarı örtmek için çabaladı...
1990 yılında Uşak’ta doğan A.A.'nın hikayesini Hürriyet gazetesi yazarı Melis Alphan köşesinde şöyle aktardı:
Okul müdürü A.’ya, isterse birkaç adam tutup babasını dövdürtebileceğini söyleyip ‘Ama’sını da ekledi: “Babanla aynı evde yaşamaya devam edeceksin. Senden bunun acısını çıkarır.”
Artık sülalede duymayan kalmamıştı. Babaannesi amcasına anlatmış, halası duymuş, öz teyzesi öğrenmişti.
Kimse bir şey yapmıyordu. A. babasından korkan bir çocuktu; kimse destek olmayınca polise gidemedi. Babası sokak köpeklerini tüfekle vuran, eve giren kediyi kapıya sıkıştırıp öldüren bir adamdı. Annesi aldatıldığını akrabalarına anlattı diye, 9 aylık hamile kadını darp etmişti.
Lisede istismar sürdü ve A. yine öğretmenlerine, babaannesine anlattı. Ama yine kimse kılını kıpırdatmadı. Rehber öğretmeni, “Gerçekten böyle bir şey varsa olay anında bağırmalısın. Yastığın altına bıçak koy veya yanına bir cam şişe al” dedi.
Çocukları korumakla görevli öğretmenleri görüyorsunuz!
A. 17 yaşındayken bir gece taciz anında babasına “Yeter artık, bana dokunma”diye bağırmaya başladı. Sesine kardeşi ve annesi de uyandı. Annesi o gece kocasını suçüstü yakaladı ama A.’ya “Gebe mi kaldın sanki? Ne var bunda bu kadar büyütecek?” dedi ve ekledi: “Polise gidersen ‘Başkasıyla halt yemiş, babasına iftira atıyor’ derim.”
Öğretmenleri, “Dava açarsak yetiştirme yurduna gidersin. 18 yaşında yurttan çıkınca gidecek yerin mi var?” diyerek çocuğu korumadı.
Adam üç ay mahcup gezdi, herkesi pişman olduğuna inandırdı. İki ay namaz kılınca babaanne de inandı. Ama olayın üstünden üç ay geçmeden, A.’ya karşı psikolojik ve fiziksel şiddeti yeniden başladı.
A. bir an önce o evden uzaklaşma isteğiyle evlendi. Sağlık meslek lisesi mezunuydu; evlendikten sonra Diyarbakır’a, ardından İzmir’e ve en son Manisa’nın Turgutlu ilçesine tayini çıktı.
Eşi “Bu evlilik böyle sürmez” deyince, 2016’nın Mart ayında belediyenin aile danışma merkezinde tedavi görmeye başladı. Doktor ‘posttravmatik stres bozukluğu’ teşhisini koydu ve eğer dava açmazsa terapiye devam edemeyeceklerini söyledi.
2016’nın Mayıs ayında A., Uşak Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulundu. İki lise öğretmeni ve erkek kardeşi şahitlik yaptı. Diğerleri yapmadı. Babaannesi yalan ifade verdi. Amcası “Benim hiçbir şeyden haberim yok” dedi. A.’nın beden ve ruh sağlığı raporu da dahil olmak üzere dosya eksiksiz olmasına rağmen 2 yıldır hâlâ ortada iddianame yok. 2017’nin Nisan ayından beri dosya öyle duruyor.
Dosyaya bakan savcı iki kez değişti. Bu, üçüncüsü.
A.’nın babası ilk başta tutuklandı. Ama hâlâ iddianame hazırlanmadığı için, “Suçu sabit görülmemiş kişiyi hürriyetinden daha fazla yoksun bırakamayız” denilerek adam, 6.5 ayın sonunda serbest bırakıldı.
A.’nın CİMER’e başvurusuyla Aile Bakanlığı da davaya müdahil olmayı talep etti ama dava hâlâ açılmadı!
Sorduğunda, “Savcılar aynı zamanda FETÖ dosyalarına baktığı için iş yükleri çok ağır, o dosyalar daha öncelikli” gibi açıklamalar yapılıyor.
Oysa çocuk istismarı ülkemizde en öncelikli sorunumuz olmalı.
Çocuk istismarcılarının sokakta serbestçe dolaşmasında, canlarını yaktıkları çocuklar için adaletin gecikmesinde sakınca yok mu sizce?
ülkenin özeti şu cümlede. "iki ay namaz kıldı ikna oldular"
Bu adamın yaptığı düpedüz cinayet bir çocuğun çocukluğunu öldürmüş gençliğine kıymış ömrünü karanlığa atmış hayallerini öldürmüş adam her defasında kasten adam öldürmüş bu istismar değil cinayet. aile içi pedofili lan bunu nasıl açıklayacaksın bunun teleffuzu yok hadım etsen az assan az kessen az dünya üzerinde hiçbir ceza yeterli değil bu şerefsiz için. KADINLARI ET PARÇASI OLARAK GÖRMEKTEN VAZGEÇİN ARTIK. şimdi bu adama nasıl yaptın annan bacın karın kızın yok mu nasıl diyecekler erkeğin bam teli 'anana bacına karına kızına yapsalar' drğil mi? buna ne söylenecek onur şeref namus hiçbirşey yok ki bunda hapise atsan vicdan yok nasıl cezalandırılacak nasıl vicdanıyla yüzleşecek yokki 4 duvar arasında vicdanlatına hapsedilir insanlar bunda yok 4 duvar ne yapacak buna.
Ya nasıl bir anne "hamile mi kaldin ne var bunda buyutecek" diyebilir. Bu nasil annelik. Allah hepsinin belasini versin