Çocuk dünyaya getirmek mucizevi bir şey kuşkusuz. Peki onları doğuran kadınlar için bu kadar yüzeysel mi her şey? Elbette değil. Kadınların doğum yaparken ne hissettiğini merak ediyorsanız sizi şöyle alalım.
Çocuk dünyaya getirmek herhalde bir insanın yaşayabileceği en olağanüstü olaylardan. Resmen bir bedenden insan çıkartıyorsun!
Ama tabii bunu gidip bir de doğum yapan kadına sormak lazım. Çünkü biliyoruz ki doğum yapmak bir kadının yaşayacağı en sancılı eylem.
İster sezaryen olsun, ister normal doğum. Hepsinin kendi içinde başka başka avantaj ve dezavantajları var. Peki kadınlar doğum yaparken ne hissediyor hiç merak ettiniz mi?
Twitter'daki bir kullanıcı hepimizin yerine merak etmiş ve kadınlardan aydınlatıcı şu cevapları almış 👇
Siz ne diyorsunuz bu doğum işine? Şöyle bir güzellik için o acıları yaşamaya değer mi yoksa değmez mi?
şimdi anneler gelir linçlerler beni de yine yazayım 40 yaşına geldim hiç biyolojik saatmiş hismiş duyguymuş vs. anne olmayı düşünmedim (şimdi zaten bu ülkede çocuk mu olur konusuna girmeyeyim o çok ayrı bi başlık)... anne olma güzellemesini de anlamam ve sırf doğurdukları için kendilerine ve çocuklarına toleranslı olmamızı beklediklerini de...benim gibi çocuksuz olanları da eksi konumda beller bu çoğu anne...uykusuz gecelerden, memelerinin şekli bozulmasından, kocalarının ilgisizliğinden vs. bir sürü fedakarlıktan bahsederler ama günün sonunda ikimize baksak onlar kutsaldır onlar anadır... sen desen ki bunca çileyi çekmeye gerek var mı diye sen suçlusundur anlayışsızsındır çünkü ana olmadan onu anlamazsındır... sonra bi de doğurdukları büyüttükleri çocuklara bakarsın dersin ki bunca fedakarlık bunun için mi... çocuk derken o miniş hallerini düşünmeyin sadece büyümüş hallerini düşünün kaç tane gerçekten düzgün yetişmiş insan var çevrenizde? annelerin bunca fedakarlığı nereye gitti ?
iki çocuğum var onu bazen ben de düşünüyorum bütün hayatın boyunca çekeceğin bir dert doguruyorsun aslında doğumu emzirmesi uykusuzluk yok yürüdü yok konuştu okulu evliliği her şeyi ama her şeyi endişe ama yine de güzel bir duygu (tercihinize saygım var )
şimdi anneler gelir linçlerler beni de yine yazayım 40 yaşına geldim hiç biyolojik saatmiş hismiş duyguymuş vs. anne olmayı düşünmedim (şimdi zaten bu ülkede çocuk mu olur konusuna girmeyeyim o çok ayrı bi başlık)... anne olma güzellemesini de anlamam ve sırf doğurdukları için kendilerine ve çocuklarına toleranslı olmamızı beklediklerini de...benim gibi çocuksuz olanları da eksi konumda beller bu çoğu anne...uykusuz gecelerden, memelerinin şekli bozulmasından, kocalarının ilgisizliğinden vs. bir sürü fedakarlıktan bahsederler ama günün sonunda ikimize baksak onlar kutsaldır onlar anadır... sen desen ki bunca çileyi çekmeye gerek var mı diye sen suçlusundur anlayışsızsındır çünkü ana olmadan onu anlamazsındır... sonra bi de doğurdukları büyüttükleri çocuklara bakarsın dersin ki bunca fedakarlık bunun için mi... çocuk derken o miniş hallerini düşünmeyin sadece büyümüş hallerini düşünün kaç tane gerçekten düzgün yetişmiş insan var çevrenizde? annelerin bunca fedakarlığı nereye gitti ?
ne kakası kardeşim belden aşağın komple kopup gidiyor gibi bir şey
Bu yeni doğan bebekler uzaylıya benziyorlar.bacaklari da kurbağa bacağı gibi.