O tonton görünüşünün altında böylesine bir caninin yattığını kim bilebilirdi ki?
O tonton görünüşünün altında böylesine bir caninin yattığını kim bilebilirdi ki?
Bu içerik hazırlanırken All That's Interesting, Medium, History101 ve Sactown Magazine sitelerinden yararlanılmıştır.
İşte bu sorunun cevabını düşünmeye iten birinden bahsedeceğiz bugün sizlere. İçindeki cani duyguları dizginleyemediği için altı sene boyunca 10’un üzerinde insanı katletmiş olan ‘katil nine’ Dorothea Puente’den…
Hayata kafadan 1-0 yenik başlayan Puente, 10 yaşında annesini ve babasını kaybeder. Ne kadar ilgili ebeveynler oldukları tartışılır elbette ama en azından bir anne babanın varlığına sahipmiş o güne kadar…
Çiftin iki kızı olur ancak yine sebebi nedir tam bilemiyoruz, Puente çocuklardan birini Sacramento'da yaşaması için gönderir ve diğerini de evlatlık verir. Yine hamile kalıp bebeğini düşürünce kocası tarafından terk edilir Puente.
Sonrasında da yolu ikinci eşi olan Roberto Puente ile kesişir...
Aslına bakarsanız, cinayet işlemeye başlayıp korkunç bir seri katile dönüşmeden önce başka suçlar işler ve bir yıl hapis cezasına çarptırılır. 1950'lerde sahte çek/senet işlerine bulaşan Puente için suç dünyasının kapıları o vakitten sonra açılır.
Genelev işletme suçundan da 90 gün hapis cezası alan Puente, bu arada iki koca daha eskitmeyi başarır. Son evliliğini de noktaladıktan sonra 16 odalı, Viktorya stili büyük bir pansiyona taşınan Puente, burayı işletmeye başlar.
Puente'nin ilk kurbanları kimsenin kolay kolay yokluğunu fark etmeyeceği evsizler olur. Daha sonra 1988 yılında pansiyonda kalan müşterilerden şizofreni teşhisi konmuş Alberto Montoya isimli bir adamın aniden ortadan kaybolması, bir sosyal hizmetler görevlisinin dikkatini çeker. Dorothea Puente’nin ruhsatsız bir pansiyon işlettiğini fark eden görevli, Montoya’nın kaybolduğunu polislere ihbar edince soruşturma başlatılır.
Polisler ise o sırada pansiyonun bulunduğu araziyi detaylı bir incelemeye almıştır. Etrafı kazmaya başladıklarında önce 78 yaşındaki Leona Carpenter’ın cesedine ulaşırlar.
Kazı çalışmalarına devam edilirken altı cesede daha ulaşılır. Polisler henüz şüpheli sıfatı taşımadığı için kadının kahve alma bahanesiyle oradan ayrılmasına izin verdikleri için ne denli büyük bir hata yaptıklarını görürler. Ama olan olmuştur bir kere!
İşte bu azılı katil, beşinci günün sonunda böyle yakalanır. Dokuz kişiyi öldürdüğü gerekçesiyle mahkemede yargılanır. Puente tüm suçlamaları reddeder ve kimseyi öldürmediği söyler. Mahkeme sırasında ağzından dökülen bir cümle, işlediği suçlar düşünüldüğünde insanın kanını donduracak türdendir:
“Ben bir zamanlar iyi bir insandım.”
Pansiyona gelenlerin zayıf noktalarını öğrenip ona göre hareket eden Puente, altı sene boyunca kurbanlarını önce uyutup ardından bıçakla öldürdüğü itiraf eder. Öldürdükten sonra ise organlarını parçalara ayırıp pansiyondaki yardımcısı ile birlikte pansiyondaki araziye gömdüklerini söyler.
Hapse girdikten sonra, 27 Mart 2011'de hücresinde ölü bulundu Dorothea Puente.
Eğer sizlere en başta da söylediğimiz gibi Puente sevgi dolu bir ailede, mutlu anılarla dolu bir çocukluk geçirebilseydi ve diğer insanlarla sağlıklı ilişkiler kurabilseydi, yine böyle azılı bir katil olur muydu? Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı unutmayın.
iyilik ve kötülük ailelerinden kalıcı olarak insanlara geçmez, iyi ya da kötü olmayı insanların kendileri tercih eder, ailesinin alkolik olması ya da ailesinin olmaması kötü bir insan olmasına sebep olamaz. katil olması kendi tercihi.
Her insanın içinde iyilik ve kötülük vardır ama bazılarının kötülüğü ağır basar ve bu doğustandır. Dünyanın en iyi ailesi tarafından en iyi şartlarda yetiştirilse bile yine de seri katil olurdu eminim.
Hepimiz en çok maruz kaldığımız 5 6 kişinin birleşimiyiz. Soya çekim diye bir şey olduğunu inkar edilemez.. Fakat herkesin içinde bastıramayacağı bir tutkunun olduğuna inanıyorum,ve bununda doğuştan geldiğine ve genellikle yaş farketmeksizin tabii fakat çocuklukta ortaya çıktığına,ergenliğimiz de yada geçliğimizinde alevlendiğine inanıyorum. Bizi hayatta tutanda bence gizliden gizliye bu “tutku”. Beynimiz ise böyle büyük bir tutkuya sahip olduğunda bunun karşısında tamamen iradesiz kalıyor ve zevk almaya bakıyor. Hırslı ve beynini bastırıp susturamayan bu insanlar bu tutkuda mevzu ne olursa olsun “başarılı” oluyor. Kendine göre tabiiki. Bizim canilik olarak gördüğümüz insanları öldürme katiller için bir başarı,vazgeçilmez bir tutku bence. Kısacası herkesin kendi sanatı vardır. İyi yada kötü diye bir şey yoktur biz insanlar buna karar veririz. Katiller kötüdür,ama katil olmak için doğmuşlardır. Ruhlarında bu vardır