İsmini tarihe yazdırmak isteyen birçok kişinin Guinness Rekorlar Kitabı'na girmeye çalıştığını hepimizi biliyoruz. Peki, bu isimlerden Michael Murray'i daha önce hiç duymuş muydunuz? 'Tabut adam' olarak anılan, diri diri gömülmek isteyen Murray'in ilginç hikayesi içeriğimizde👇
O gün, sokakta bir cenaze olduğunu gören vatandaşlar merak içinde töreni izlemek istedi. Taşınan tabutun içinde yatan Meaney ise kutudaki bir delikten toplanan kalabalığa el salladı. Ortada ölen kimse yoktu. Meaney diri diri gömülmek istemişti. Yer altında, bir tabutun içinde kaldığı sürece ölmemesi gerekiyordu. Meaney'in ismi, böylelikle yaşadığı yerin ötesine, tüm dünyaya yayıldı.
60'larda trend olan olay ise cenazelerdi. İnsanlar diri diri tabuta yerleştiriliyor ve gömülüyordu. Hazırlanan bir düzenek ile ise tabuttaki kişiye oksijen verilmekteydi. İnsanların gözde gösterisi haline gelen bu sahte cenazelerin kahramanları birçok yönden kazançlı çıkabiliyordu. Örneğin, kendisini 'Yaşayan Ceset' olarak adlandıran Bill White araba galerilerini ve başka birçok işletmenin reklamını yapmak amacıyla canlı gömülmeyi kabul edip bununla bir kariyer yapmıştı.
1933'te, Jack Loreen adlı bir adam, toprakta altmış dört gün geçirdiğini iddia etti. 1963'te Batı Virginia'da bir sirk palyaçosu olan Frank Allen yetmiş üç gün boyunca gömülü kaldığını söyledi.
Önceki girişimler hakkında,
'Onların hepsi benim için görünmez insanlar çünkü hayatımda hiçbirinin toprağın altına girdiğine şahit olmadı.'
Boks hayalleri, bir el sakatlığı nedeniyle suya düşmüştü. Cenaze modasına uymak onun için iyi bir seçenek gibi görünüyordu. Başarması için tek gereken güçlü bir zihin ve iradeydi. Tabii olayın reklamını yapacak birinin yardımı da lazımdı. Bunun için yerelde güç gösterileriyle ünlü, bir zamanlar sirkçi olan Michael Sugrue ile anlaştı.
Meaney'in eşi Alice, o sırada ikinci çocuklarına hamileydi. Kocasının bu işe giriştiğini radyodan öğrendi.
'Sanırım Tanrı tarafından dünyanın yeraltı şampiyonu olmam için gönderildim. Ailem için dünya şampiyonluğunu kazanmak istedim, en çok da kızımın ileride -şimdi sadece 3 yaşında- babasının bir dünya şampiyonu olduğunu söylemesini.'
Teksas'ta, cenaze töreni meraklısı Bill White kendi rekorunu korumak niyetiyle bir kez daha gömülüyordu. Meaney, sadece kendisiyle rekabet ettiğini söylerken kendisinden başka bir rakibi daha ortaya çıkmıştı.
Ayrıca tabutun içinde sağlanabilecek her türlü konfor sağlanmıştı. Tabut köpükle kaplıydı ve Meaney'nin hava alması için bir delik de açılmıştı. Deliğin yanında, zehirli olabilecek olası kokuları azaltmaya yardımcı olmaya yönelik kireç içeren bir madde de koyulmuştu.
Merhumların en çok giydiği kıyafet olan takım elbise yerine bir pijama giymeyi tercih etmişti. Otuz birinci günde Meaney, tabutta geçen bir ayı bir kadeh şampanya ile kutladı. Bu an, Associated Press'ten bir muhabir tarafından aşağı indirilen kamera sayesinde ölümsüzleşti. Kafasını dağıtmak ve zaman geçirmek için yapabildiği tek şey, gazete veya kitap okumaktı. Baş ucunda bunun için bir ışık da vardı.
'Her şeyi okurum. Ne olduğu önemli değil. Birisi ekonomi dergisi gönderdi, onu bile okudum.'
Tüm bunlar gerçekleşirken milletvekilleri canlı canlı gömülmek için resmi bir güvenlik önlemi bulunmadığı için Meaney'e bir şey olması durumunda ne olabileceği konusunda endişeliydi. Avam Kamarası'nda olaya müdahale edip Meaney'i zorla dışarı çıkarmaları gerekip gerekmediği konusunda büyük tartışmalar yaşandı. Bazı anlaşmalara rağmen en sonunda bir şey yapmamayı seçtiler.
Meaney'nin başarısının etkisi kısa sürmüştü. Ünü paraya çevrilemezdi: bazı ülkeler onu davet edip para teklif etmiş olsa da Temmuz 1968'de Meaney, bir kuruşu dahi olmadığını ifade etti. Yenilgiye uğradığını hisseden Meaney, bir cenaze töreninde Bill White'a meydan okumak istedi ve onu düelloya davet etti. Ancak bu meydan okumanın gerçekleştiğine dair bir kanıt bulunmamakta. Aynı yılın ilerleyen günlerinde otuz sekiz yaşındaki Pat Haverland altmış dört gün bir tabutta yaşamayı başardı; eski rahibe Emma Smith yüz bir gün dayandı. Meaney ise bir dünya şampiyonu olmaktan uzak olmasına rağmen hayatının geri kalanında yerel bir kahraman oldu. 17 Şubat 2003'te gerçekten öldü.