Müzik, zamanın akışı içerisinde sürekli bir evrim geçiriyor. Her birimizin gençlik dönemlerinde kulak verdiği melodiler, hafızalarımızda derin izler bırakıyor ve bizi o geçmiş zamanlara, o unutulmaz anılara sürüklüyor. Özellikle ilk aşklarımız ve yaşadığımız aşk acılarına fon olan bu şarkılar, zamanın tozlu sayfalarında bile silinmiyor. Her bir nota, o dönemlerin ruhunu ve duygularını canlandırıyor, adeta bizi bir zaman yolculuğuna çıkarıyor.
Travma denince farklı birşeyler bekledim. Bunlar severek dinlediğimiz şarkılar ve hep güzel anılarım var
Bu şarkılar bizim güzel anilarimiz. Şimdi çıkan şarkılar tam bir travma...
Demek ki, bizim gençliğimiz komple travmatik imiş ve biz bu durumu normalize etmişiz. Bu arada arkadaşların sesleri çok güzel değil mi..?