En az Mayalar kadar gelişmiş olan Harappa Uygarlığı, MÖ 3300’den MÖ 1300’e kadar İndus Vadisi’nde yer almaktaydı. Dünyaya metalbilim, tarım bilimi ve inşaatı tanıtan bu uygarlığın ortadan kaybolma sebebi üzerine tartışmalar bugün hâlâ devam etmekte. İşte tartışmalara konu olan bu uygarlık hakkında daha önce duymadığınız 10 bilgi:
Kanalizasyon sistemini ilk kullanan uygarlık Harappa Uygarlığı’dır. 4.000 yıl önce, şehirdeki hemen hemen her bina bir boru ağıyla birbirine bağlıydı. Belli bir açıyla kurulan sistemde, borular, sıvının içeri veya dışarı girmesini önlemek için birbirine yakın yerleştirilmiş tuğlalardan yapılmıştır. Bu sistem sayesinde her evin kendine ait tuvaleti vardı.
Türkiye, Yunanistan ve diğer ülkelerdeki mağazaların raflarında karşımıza çıkan nazar boncuğu belki de Harappa Uygarlığı sayesinde ortaya çıktı. Ortasında yuvarlak göz bebeği bulunan göz resmine o zamanların kabuklarında ve boncuklarında sıkça rastlanmış.
O zamanlardaki aile ilişkileri ve düğün törenleri, günümüzde modern Hindistan
topraklarında var olan geleneklere benziyor. Evlenirken erkekler, müstakbel eşlerinin boynuna üzerinde hayvan resmi olan bir rozet asarlardı. Bu rozetlerdeki hayvanlar, malları veya eşyaları işaretlemek için kullanılan baskılarda da görülebilir. Buna ek olarak, kadınlara çok saygı duyulurdu ki şehirlerdeki mezarlar bunun bir kanıtı.
Tüm yerleşimler katı bir plana göre inşa edilmişti ve yönetim sistemi kusursuz bir şekilde işlerdi. Kuruluşlar kanalizasyon ve katı atıkları hallediyordu. Sokakların genişliği ve cephelerin boyutları çok düzenliydi. Halk kurallara dikkatle uyduğu için sokakta yasadışı yapılar inşa etmiyorlardı. Fakir ve zengin arasında bir ayrım yoktu; tüm vatandaşların sağlanan olanaklara erişimi vardı.
İnsanlar, metalbilimin temellerine hakimlerdi. Hassas döküm ve kemik işleme burada icat edilmiştir. Aynı zamanda, çömlekçilik, kuyumculuk atölyeleri ve hatta boncuk fabrikaları bulunuyordu. Asıl şaşırtıcı olan şey ise, o dönemde diş hekimleri de vardı. Bilim adamları diş tedavisi yapıldığına dair birkaç iz buldu.
Görünüşe göre devlet pek de savaş yanlısı değildi. Şehirler koruyucu duvarlarla çevrili olsa da, bu insanların ana düşmanları komşuları değil de doğanın kendisiymiş. Surların sel sırasında sakinleri koruması gerekiyordu. Tüm binaları da özel tuğla yükseklikler üzerine inşa etmişler.
Yerleşim yerindeki binalar pişmiş tuğladan yapılmıştır. Çatılar da insanların orada yemek yiyebilmesi ve uyuması için düz yapılırdı. Şehirlerde, evlere ek olarak ,belediye binaları, dükkanlar, fabrikalar, depolar ve tapınaklar bulunuyordu.
Her evin sadece tuvaleti değil banyosu da vardı. Bu oda genellikle tuvaletin hemen yanında bulunuyordu ve evin dış duvarına bitişikti. Yerleşim yerlerinde özel banyoların yanı sıra umumi banyolar da vardı.
O zamanlarda kadınların sorumluluğu ev işlerini halletmekti, erkekler ise el
sanatlarıyla uğraşırdı. Çocuklar okula gider ve ailelerine yardım ederlerdi. Arkeologların bulduğu oyuncaklara bakılırsa, çocuklar sadece okula gitmekle kalmamış, eğlenecek vakit de bulmuşlar.
Hem erkekler hem de kadınlar mücevher hakkında çok şey biliyordu; kolyeler, yüzükler ve bilezikler takarlardı. Kadınlar saçlarını şekillendirmeyi çok severlerdi. Saç bakımı ve makyaj için, günümüzde Hintli kadınların kozmetik çantalarında bulabileceğimiz, özel tarakları ve aletleri kullandılar.