Görüşmeleri yapan insanlardan birinin masasına oturdum. Öz geçmişimi alıp bilgisayardan bana göre iş var mı diye baktı ve bana göre iş olmadığını söyledi. Ben de 'başka uygun iş var mı peki?' diye sordum ve hayatım boyunca unutamayacağım bir cevap aldım. Bana evlere temizlik işini önerdi. Kadının karşısında ağlamamak için kendimi zor tuttum ve verdiğim öz geçmişi alıp yırttım. 'En son çare olarak tabii ki de temizlik işçisi olurum dedim fakat üniversiteden yeni mezun olmuş birine bunu söylemeniz çok ağır' dedim ve çıktım. Belediyenin önünde bir daha asla iş bulamayacağımı, bir baltaya sap olmayacağımı düşünerek saatlerce ağladım ve ne yapacağıma dair en ufak fikrim yoktu. O günü asla unutamam!
Sizin böyle var mı çaresiz kaldığınız anlar? Yorumlarda toplaşalım!
Acının tarifi olmaz derler, yok gerçekten acı sizin kapasitenize göredir, aman bu da birşey mi dediğiniz şeyler, karşınızdakinin en karanlık zamanıdır, bazen benim başıma gelse ölürüm dediğiniz şeyler için tebessümle yola devam eden insanlar görürsünüz, dilerim hiç kimse çaresiz kalacağı, çaresiz hissedeceği acılar görmez ve eğer bir şekilde bu acıları yaşamak zorunda kalırsanız dilerim acılarımız duygularımızı köreltmez, bizi kibir sahibi yapmaz ve huysuzlaştırmaz, dilerim acılar bizleri insan olarak geliştirir, daha iyi olmaya zorlar.
ya kardeşim zaten darlandık bunaldık psikolojimiz altüst bide çok lazımmış gibi şu galeriyi okudum nemelazımsa .. gerek yok böyle şeylere bu dönemde hocam yaa
Şu galeriyi ve yorumları okuduğum zaman kendime NANKÖR demekten kendimi alıkoyamadım. Çok şükürsüz yaşamışım resmen. Ben babam veya annem kızdığı için trip attığım zaman millet annesizlik babasızlıkla başa çıkmaya çalışıyormuş. Ben dışarıda gezmek için harçlık olarak beklediğimden 5 tl az aldığım için salak salak hareketler yaparken millet 5 kuruşu dahi zor buluyormuş. Ve daha nicesi.. Bu paylaşım benim suratıma öyle bir tokat attı ki başta ailemden olmak üzere hepinizden çok özür diliyorum. ALLAH SİZLERİN YANINDA OLSUN. VE TEZ ZAMANDA RAHATA ERERSİNİZ İNŞALLAH. Ben de kendi nankörlüğüme yanarak kafamı duvarlara vurayım.