Düşünsenize, sonsuz evrenin 13 milyar 700 milyon yıllık olduğu düşünülüyor ki bizim galaksimizin de 4,6 milyar yıl önce oluşmaya başladığı söyleniyor, çekilen fotoğrafta gördüğümüz alansa, milyonlarca futbol sahasının birleşimi büyüklükte bir alanın içindeki belki bir kum tanesi kadar bile değil. Şimdi biz bu kum tanesindeki, minicik zerreleriz. Aslında bizlerin ne kadar ufacık kaldığını tarif etmeye kelimeler yetmiyor diyebiliriz ve işte o kelimelerle bile anlatılamayacak küçüklükteki organik yaşamların, yani bizlerin, evren kadar sonsuz duyguları ve galaksileri oluşturabilecek kadar büyük duygu patlamaları oluyor.
Ne acayip değil mi? Daha da acayibi, baktığımız o fotoğraflarda henüz Güneş Sistemimiz, ya da galaksimiz oluşmamış bile. Biz yokuz, bizim olmadığımız bir bulutsu küme bir zaman sonra birleşecek, çarpışacak, ve üstünde yaşayan organizmaları oluşturmak üzere bir sistem meydana getirecek ve gün gelecek o küçük yaşam formları kendi egolarına yenik düşecek, savaşacak, birbirlerini tehdit edecek, aç gözlülükle onlara ait olandan fazlasını isteyecek…
Duruma bu pencereden bakınca, olur olmadık şeyleri kafaya takışımız, ani öfke patlamalarımız, giden sevgiliye üzülmelerimiz, beklediğimiz zammı alamayışımız, sipariş ettiğimiz ürünün kırık gelmesi, buzdolabının bozulması ya da yağmura şemsiyesiz yakalanmak ne kadar manasız geliyor değil mi? Tıpkı sonsuz evrendeki bir yaşam formunun doldurduğu yer kadar :)
Twitter
Instagram
Okurken ne kadar haklı desem de bizim gibi çevresinden etkilenen canlılar için değişen bir şey yok bu dünyanın derdi bizim için evrenden daha büyük