Kalbi olmayanların bahanesi var.
İpi kesmeye kıyamam ömrümü verdim ki ben koca düğüme!
“Zor, biliyorum. Ama nasipte varsa açılır yollar. İzin ver Allah’ım.
Kim daha fazla insan ise, daha fazla dertli olur.
Öyle dertli dertli bakma gören olmaz, kalbinden söyler ama duyan olmaz.
Karar veremediğin için suçlamak kaderi, şartları, onu, bunu, şunu.
Aklımda öyle biri var ki ne idare edebiliyorum ne de iade.
Boşuna mutlu olmaya çalışmayın, çalıştığınız yerden sormuyorlar!
Her derdi içinize atarsanız, sonunda ayağa kalkamazsınız!
Zaten yorgunum beni daha fazla yoran hiçbir şeye tahammülüm yok!
Kaybetmekten korktukların, zaten hiç senin olmamışlardır.
Gidişine değil, yalnızlığıma aramda oluşan dostluğun bozulmasına kahrediyorum. Şimdi hangi yüzle döneceğim ona?
Ah sen yok musun sen! Evet yoksun. Benimki de laf işte.
Sorun senden mesaj gelmemesi değil, benim hala o mesajı bekliyor olmam!
Her iyi niyetimin ardından üzülüyorum mutlaka. Olmuyor insanım işte, duygularıma yeniliyorum.
Çorabın lastiğinin sıktığı yerleri kaşımanın bana verdiği mutluluğu, veremeyen insanlar var!
Aşk işte! Gider en kral halinle, bir soytarıyı seversin!