Depresyon, kafanızı akıl almaz düşüncelerle doldurabiliyor. Ancak önemli olan şey vazgeçmeyip onunla mücadele etmektir.
Depresyon, kafanızı akıl almaz düşüncelerle doldurabiliyor. Ancak önemli olan şey vazgeçmeyip onunla mücadele etmektir.
Depresyonun en karanlık noktasında, sanki hiç çıkış yolunuz yokmuş gibi hissedersiniz. Daha önceki fotoğraflarınızı görürsünüz ve şu anda tamamen farklı biri olduğunuzu hissedersiniz; sanki bir daha o zamanlara dönemeyecekmiş gibi...
Önemli olan şey sizin iradeniz; depresyon sonsuza kadar sürmez. Fotoğraftaki kişi olmayabilirsiniz, hatta biraz farklı da olabilirsiniz. Bu tecrübeden sonra depresyonun nasıl bir şey olduğunun farkına varacak ve eninde sonunda mutlaka iyileşeceksiniz.
Depresyondayken, genellikle sosyal olmaktan kaçınılıyor ve birçok plan iptal ediliyor. Beyninizin bir tarafı suçlu hissederken diğer tarafı omuz silkiyor. Peki gerçekten mesele ne?
Kendinize olan güveninizin düşük olması, ilişkiler hakkında önceden bir fkre varmanızı engelliyor. Önemli olan şey, depresyonun size düşündürdüğü kimsenin yanınızda olmak istemediği fikrine izin vermemek.
Sanki depresyon yetmiyormuş gibi bir de suçluluk ve utanç duygusu oluşur. İçinde olduğunuz durumdan utanırsınız ve rahatsızlığınız yüzünden diğer insanlara yük olduğunuzu düşünüp suçluluk duyarsınız.
Ne kadar zor olursa olsun, kimseye yük olmadığınızın farkına varmalısınız. Depresif düşüncelerin örümcek ağı gibi sizi sarması ve bunları yanınızdaki insanlarla paylaşmak, sizi onlar için bir yük haline getirmez. Onlara güvenin; çünkü bu sizi daha da yakınlaştıracak. İnsanlardan yardım istemekten çekinmeyin; gelen yardımları kabul etmek düşündüğünüz kadar zor değil, gayet normal.
Depresyondan kurtulmanın zor olmasının en büyük sebebi, içten içten bunu hak etmediğinizi düşünmektir.
Kendinizi aşağıya çekmek, yeniden inşa etmekten çok daha zordur. İyileşme sürecinde yapmanız gereken ''İyi olmak istiyorum, iyi olmayı hak ediyorum.'' şeklinde düşünmenizdir. Muhteşem ya da harikulade olmaya gerek yok; sadece iyi olun yeter.
Depresyon, kendine zarar verme düşüncesiyle birebir bağlantılı; çünkü beyniniz kapatma düğmesi bozuk olan bir çalar saat sesini andıran ve zihninizde yankılanan tek bir düşünceyle dolu oluyor. En sonunda ben bunları hak ediyorum diyorsunuz.
Bu döngüyü kırmak oldukça zor; özellikle de küçük yaşlardan itibaren depresyonla mücadele ediyorsanız. Kendinize zarar verme konusuyla ilgili olarak, profesyonel bir yardım almanız gerçekten önemli; kendinize verdiğiniz zarar ne olursa olsun fark etmez. Aldığınız yardım size alternatifler sunar; hatta bu eğiliminizin altındaki sebepleri gün yüzüne çıkartır. Vücudunuz ve beyniniz saygıyı hak ediyor. Bu yüzden, bu süreci anlayabilmek için bazen kendi zihninizin dışına adım atmalı, olaylara dışarıdan bakabilmelisiniz.
İyileşebilmek için kendinize yer ve zaman yaratabilmeniz oldukça önemli. Diğer yandan, kendiniz istediğiniz için sağlıklı olduğunuzdan emin olun; aileniz, arkadaşlarınız, sevgiliniz ya da öğretmeniniz istediği için değil. Kendinize çok fazla yüklenmeyin; küçük adımlarla başlayın, belli bir rutin oluşturun, boşluğunuz olduğunda kendinizi bırakmayın.
Bazı insanlar, depresyondayken tembel hissederler; çünkü odaklanmak, uyumak ve yemek yemek zorlaşır. Duş almak bile dünyanın en zor işi gibi görünür gözünüze.
Depresyon sizi durgunlaştırır ve çevrenize karşı ''Benden uzak dur'' dürtüsü oluşturursunuz. Kapana kısılmış bir şekilde, çaresizce kaçış arayışına girersiniz. Bu durum kolaylıkla tembellikle bağdaştırılır, örneğin; tüm gün yataktan çıkmamak. Fakat bu durum sizin kontrol edebileceğiniz vir şey değildir.
Depresyon durumunda üretken hissetmek için küçük adımlarla başlamalısınız ve küçük başarılarınızla gurur duyabilmelisiniz.
İyileşme süreci sabır ve azim gerektirir; çünkü bu süreç gün aşırı tamamlanmaz. Ama elde ettiğiniz sonuç buna değecektir. Bu süre zarfında kendinize istediğiniz kitabı alın, yüzmeye gidin; kendinizi ödüllendirmekten vazgeçmeyin.
Depresyondayken diğer insanlardan uzak durmak ve kendinizi yabancı gibi hissetmek kolaydır; ancak içinde bulunduğunuz durumu başka insanlarla paylaştığınızda, göreceksiniz ki bu yollardan sizin gibi yüzlercesi de geçmiş. Kendinizi açtığınız sürece yalnız olmadığınızın farkına varacaksınız.
Depresyondan muzdarip olan her insan, adeta görünmez olmak ve kendiniz dış dünyadan saklamak ister. Özellikle uykusuzluktan yüzünüz gözünüz şiştiğinde ve sebepsiz yere ağladığınız dönemlerde.
Bu dönemlerde, sizi yargılamadan dinleyecek bir arkadaşa, aile üyesine ya da bir danışmana ihtiyacınız vardır; özellikle de yakınlaşmaktan korkmayacağınız birine. İncinebiliyor olmanız ya da iyi olmadığınızı söylemeniz gayet normal; utanacağınız bir şey değil.
Depresyon keskin, devamlı olan bir ağrı gibidir; sizi uyuşuk ve sersem yapar, sanki tüm dünyanız grinin tonlarından ibaretmiş gibi hissettirir. Ancak şunu hatırlamakta fayda var: Hastalığınız sizi tanımlamaz; bu sizin sadece ufak bir parçanızdır.
İlaç kullanmak ya da kullanmamak dünyanın sonu değildir; bu sizin karakterinizi değiştirmez ya da sizi başka bir insan yapmaz.
Yeni bir ilaca başladığınızda veya ilaçların dozu artırıldığında, 'ilaçsız' yaşayamayacağınızı düşünmek oldukça yanlıştır. Bu sizin bir daha eskisi gibi olmayacağınızı göstermez. Ayrıca, ilaç kullanmak sizi zayıf ve anormal biri yapmaz; sadece rahatsızlığınızı kontrol etmeye çalıştığınızı, onunla mücadele ettiğinizi gösterir. Diğer yandan hiç bir ilaç yoktur ki sizi beş dakikada muhteşem hissettirsin. Bu gerek ilaçlarla gerekse terapilerle yürüyen uzun bir süreçtir. Hazır olduğunuzda, eninde sonunda zaten ilaç kullanmayı bırakacaksınız.
Depresyon, kendi kendinize yarattığınız bir durum değildir. Hangi insan böyle bir şey ister ki! Bu da tüm diğer hastalıklar gibi çoğu kişide bulunan sıradan bir hastalıktır. Ve emin olun; bu kişilerin sayısı gerçekten fazla.