6 Şubat'ta meydana gelen Kahramanmaraş merkezli iki büyük depremde Hatay'da büyük yıkımlar yaşanmıştı. Artçı sarsıntıların da etkisiyle binlerce bina yıkılırken, vatandaşlarımız enkaz altında kalarak hayatını kaybetmişti. Depremin 215. gününde 'Yerinde Dönüşüm' projesiyle yapılan temel kazımı sırasında bir ceset bulundu.
Kimliği henüz belirlenemeyen bu vatandaşımız, yaşadıklarımızı bir kez daha sorgulattı.
Merkez üssü Kahramanmaraş olan 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremler toplam 11 ilimizi etkisi altına almıştı. Gece saatlerinde meydana gelen depremler, çoğu vatandaşımızı savunmasız bir şekilde yakalamıştı.
Acı afet yaşandıktan sonra hem ülkemizden hem farklı ülkelerden pek çok gönüllü sahada görev almış, depremzedelere yardım için deprem bölgesine gitmişti. Uzmanlar artçı sarsıntılar için uyarılarda bulunurken günde birkaç kez büyük ölçekte artçı sarsıntılar yaşanıyordu.
Kahramanmaraş, Hatay, Osmaniye, Malatya başta olmak üzere toplam 11 ilimizde binlerce bina yerle bir olurken yüzlerce hayat, hikaye de enkaz altında kaldı. Ülke olarak tanıdığımız tanımadığımız binlerce can için günlerce bir umut ışığı bekledik.
Depremden aylar sonra bile Hatay'daki vatandaşlarımız içme suyuna ihtiyaç duyduklarını belirtmişlerdi. Depremden sonra canlı yayınlarda toplanan bağışlar, gönderilen yardımlar ise aslında neler yaşandığını sorgulamamıza sebep olmuştu.
'Yerinde Dönüşüm' projesi kapsamında depremin yıktığı Atatürk Caddesi'nde iş hanı ve çok katlı otoparkın bulunduğu arazide temel atmak için kazı çalışmaları yapılmaya başlandı.
Henüz kimliği belirlenemeyen ceset, bölgede yapılan incelemenin ardından Hatay Adlı tıp Kurumu morguna kaldırıldı. Cesedin cinsiyeti ve kimliğinin, DNA testinin ardından kesinlik kazanacağı öğrenildi.
Depremin 215. gününde, enkaz altında kalarak can veren vatandaşlarımıza böyle acı bir şekilde ulaşılmış olması, yaşadıklarımızı bir kez daha sorgulattı. Şimdilik bir ilk olan bu olayın son olacağı ise maalesef kesin değil.
Bugün deprem olacağını bilsem deprem değil asıl sonrasında yaşananlar beni korkutuyor. Sorumsuzluk, boşvermişlik, organize olamama, düzensiz çalışma vs vs... yakınlarına ulaşamayan yüzlerce insan olmasına rağmen bok varmış gibi alelacele enkaz kaldırma işine girilmesi -ki onu bilevyarım bıraktılar- enkazda kimse var mı yok mu kimsenin umurunda olmadı, daha yaralarımız sarılmadan beton dökme işine girilmesi ve de en önemlisi hala o insanların çadırda yaşıyor olması, hâlâ suya bile erişemiyor olmaları. Rezillik! Fiyasko! Saygısızlık!
Cesetlerin üzerinde seçim konvoyu yapıp eğlendi bu millet.
Zaten depremin üzerinden üç gün geçti geçmediydi ve hemen kepçe ile girmeye kalkmışlardı kayıpları aramak, arama kurtarma çalışmaları yapmak yerine. İnsanın önemi yok ki zaten. İnsana verilen değer bu kadar işte.