6 Şubat depreminin ardından tam bir yıl geçti. Söylemek her ne kadar kolay olsa da hala içimizdeki en büyük yaralardan biri olan, büyük yıkımlara sebep olan afetten sonra deprem bölgelerinde iyileştirme çalışmaları hala sürüyor. Geçtiğimiz yıl elinden geleni ardına koymayan ve yardıma koşmaya çalışan Oğuzhan Uğur, depremin birinci yılında işte böyle isyan etti...
Birkaç saat aralıkla gerçekleşen 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki deprem, 11 ilde yıkıma ve felakete sebep olmuştu. Türkiye, büyük bir afet yaşamış ve açılan yaraları sarmak için bir yıldır seferberlik oluşturmuştu.
Haftalarca süren çalışmaların ardından açıklanan verilerde 50 bin 783 kişinin hayatını kaybettiği, 107 bin 204 kişinin de yaralandığı ifade edilmişti. Enkaz altından telefonları ile yardım isteyenler, ailelerini bulmak için destek arayanlar, kurtulanlar fakat barınma, erzak ve ısınma gibi temel ihtiyaçlarına ulaşamayanlar adına Türkiye'nin her yerinden yardım için birlik olunmuştu.
Deprem süresince gerek İstanbul'dan, gerekse deprem bölgesinden yaptıkları yardımlarla pek çok kişinin hayatına dokunmuşlardı.
Diğer yandan BaBaLa TV'de bir deprem özel bölümü hazırlayan Oğuzhan Uğur, herkesi gözyaşlarına boğmuştu. Programın kurgusu esnasında kendisinin bile dayanamadığından bahsetmişti.
'Felaketin üzerinden tam bir yıl geçmiş. Yıl geçmiş demek manasız geliyor aslında, ne geçmiş efendim? Ben o tarihte kaldım mesela… Bugünü yaşayan beni tanımıyorum bile.'
'Sadece depremin değil, çaresizliğin, haksızlığın, pişkinliğin, bencilliğin ve tam manasıyla gerçek kötülüğün de günüydü o gün. Başlasam yazmaya roman olur, olur ama okumanıza lüzum yok. Her sayfasını ezbere biliyorsunuz siz de. Susabilirsiniz ama bilmiyormuş gibi yapamazsınız.'
'Nasıl yaşayacağımızı bırakıp, nasıl ve ne şekilde öleceğimizi düşünür olduk o gün. Artık hiçbirimiz eskisi gibi değiliz, kıyas kabul etmez ama 10!değil, 81 il hasar aldık o gün. Hatırlatmak için iki kelam et dediler… İnsan unutulmayanı nasıl hatırlatsın? Geçmeyeni nasıl ansın?'
'Deprem benim dünümde değil maalesef… Yaşananlara çaresiz bugünümde. Benim de başıma gelir mi korkusuyla yarınımda. O yüzden süslü cümlelerle edebiyat parçalayacak halim yok bu gece. O insanların gözyaşı kurumadan, her biri sıcak yuvasına, işine, aşına kavuşmadan olmaz. Hukuk önünde hakkını arayan, yitirdiği canların hesabını soranların içi soğumadan olmaz. Yıl geçmiş… Ne geçmiş efendim? Üç ay olmadı daha göçük altından cenaze çıkalı… Hayatını kaybedenlere rahmet, geride kalanlara sabır diliyorum.'
Ben lafa değil icraata bakan taraftayım. Geçmişi kimsenin geri getirebilme şansı yok. Geleceği inşa etme şansı hepimizin ortak sorumluluğu. 81 ilin yara aldığı demişsin, sadece ve sadece yaşanan kötülere odaklanmışsın. Dile kolay 11 il yerle bir oldu milyonlarca insanımız etkilendi. Her insanımız elinden gelen yardımı yapamay gayret gösterdi. Eğrisi ile doğrusu ile o gün geride kaldı. Namus sözü veriyorsun ama kötüden başka hiç bir şeyi anmıyorsun. Deprem benim dünüm değil yarınım ve bu günüm diyorsun peki farkındalık için ne kadar çabalıyorsun. Siyasetin içerisine gömülmüşsün. Anma günü X ten Tweet atmak dışında?
Adam bir cirpida milletin sesini gaine satti daha ne olsun, bir de cikip paylasim yapar anca...