Emek Caddesi, İnönü Caddesi ile birlikte birbiri ardınca sıralanan kahvehaneleriyle 'dayı samimiyeti' kokan caddelerimizden biri.
Bayramyeri Meydanı, özellikle 50-60-70 doğumlular için Denizli'nin kendisi demek.
Adı Çamlık Mesire Alanı olan bu mekanımız, şehrin içinde, haftasonları ailecek mangal keyfi yapmak isteyenlerin en uğrak noktası.
'Masada çay bardakları ve senin ellerin olsun'
Nasıl bir duygu tarifi!
Bu bobin kelimesinden emin olmak için google'da aratırken bobinin aynı zamanda bir para birimi olduğunu öğrendim: Bolivya Bolivyanosu
Bu pazarın bulunduğu alan öylesine enteresan ki. Arkaplanda görmüş olduğunuz ayakkabı kutuları, ön cephesi 2. Ticari Yol'a bakan dükkanların, arkası.
Ben bu fotoğrafı çektikten birkaç gün sonra posta kutularını değiştirdiler. Şimdikilerin boyutları aynı ama renkleri gri.
Sosyal bilimlerde bir makale gibi başlık oldu, idare edin.
Efendim bu sokakta sayısı yüzbinlere yaklaşan yorgancı, yastıkçı, anahtarcı bilmemneci bulmak mümkündür.
Bu mezarlık dağın eteğine yapıldığı için, köylüler arada sırada dağdan odun getirmek için güzergahlarını buradan geçiriyorlar. Rahmetli dedemin kabri de burada.
Meydanda, inşallah daha sonra fotoğraflamayı umut ettiğim Denizli Lisesi, caddeye ismini vermiş. Bizim ailenin de iki üyesi bu lisenin tebeşir tozunu yutanlardan.
Mustafa Kaynak Anadolu Lisesi
Bursa Caddesi'ndeki Tuğra Dürüm'den aşağı in, 20 metre sonra sola, kime sorsan söyler. Çünkü bu mahlle öğrenci nüfusunun yoğun olarak yaşadığı bir yer.
Vize ve final dönemleri öncesi efkarlanan üniversiteleri gençlerimizin uğrak yeri. Pöfür pöfür sigaralar yanar bu alanda, biri söner biri yanar.
11 Mkal mezunu olarak, bana bu şehrin bu kadar iğrenç olduğunu tekrar anımsattığın için teşekkürler.
FOTOĞRAFLAR ÇOK GÜZEL..HELE Kİ LÜTFİ EGENİN OLDUĞU YERLER ÇÜNKÜ ANNEMLERDE ORDA OTURUYOOORR..KISACIK HASRET GİDERDİM