Umutsuzluğa kapılınca vazgeçenlere...
Umutsuzluğa kapılınca vazgeçenlere...
Sanders'ın markasını bu noktaya getirmesi, asla vazgeçmemesinin ürünü. Bakalım bu süreçte neler yaşamış?
Sanders henüz 5 yaşındayken kardeşlerine bakmaya başlıyor. Çocukluğunu yaşaması gereken yaşta büyük sorumluluğun omzuna yüklenmesinin sebebi ise babasının ölümüyle birlikte annesinin çalışmak zorunda kalmasından kaynaklanıyor.
Evden ayrılmasının sebebi üvey babasının zulmüne katlanamıyor oluşu. Evden ayrıldıktan sonra kimliğindeki doğum tarihini değiştirip orduya katılıyor.
Josephine King, Sanders'ın işten kovulmasıyla birlikte çocuklarını alarak onu terk ediyor. Ayrı yaşamaya devam eden çift 1947 yılına kadar boşanmıyor.
Hatta bir dönem intihar eşiğine bile geliyor.
Sanders'e eyalet mutfağına katkı sağladığı için Kentucky Albay unvanı veriliyor.
Biriken borçlarını ödemek için tüm mal varlığını satmak zorunda kalan Sanders 66 yaşındayken yine yolun başına dönüyor. Elinde avucunda kalan tek şey emekli maaşı oluyor.
Dolaşıyor dolaşmasına da olumlu bir cevap alamıyor.
Bize de geride içimizi ısıtan bir gülümseme bırakıyor.
mk adam en dipteyken bile dükkan açabiliyor. Yarak kürek gaza getirme yazılarında biri olmuş. Ha adam başarılımı evet ona lafım yok.
Asla vazgeçmeyin, sıfırdan benzin istasyonu, kafe ve motel alıp başlayın. Easy.
Benim anlayamadığım bu tip hikayelerde ki şöyle açıklar; Adamın hiçbir şeyi yok. Hatta o kadar dikiş tutturamıyor ki intiharın eşiğine geliyor. Sonra burada bir hikaye kopukluğu var; Adamımız hoop bu haldeyken benzinlik ve restoran satın alıyor. Yav zaten bu tip hayat hikayelerinde önemli olan o benzinliği nasıl satın aldığı. Hayatın o kısmını çözsek zaten şu an hepimiz zengindik.