Benim dedem alamancıydı. Gelir diğer torunlarına her şeyi getirir gözümüzün önünde onlara dağıtırdı. O kadar içime işledi ki o davranışı. Nenem de öyleydi biz sanki torunları değildik. Ama annemin babası çöpçü idi o kadar kocaman yüreği vardı ki. Biz küçükken bizi ne zaman görse çıkarır bize para verirdi gofret alırdı. Ama Allah iyi olanı önce yanına aldı şeytanı dünyada bıraktı.
Sizi çok iyi anlıyorum. Ben maalesef babaanneden yana şansım yoktu. Çocuklarım da aynı şekilde şanssızlar. Ama anneanne dede tarafından çok güzel yaşıyorlar. Kayınvalidem benim çocuklarımdan bahsederken aha senin Ezgi senin Mustafa derdi. Diğer torunlarından konuşurken bizim Makbule bizim Onurcan bizim Tuçe derdi. Onlara üç alırsa benimkilere bir alırdı. Ölüp gittikleri halde gönlüm hiç affetmiyor onları.
Annemle babam boşandıktan sonra anneannemlerde yaşadık annemle 2-2.5 yıl kadar. O sırada da ben ilkokul 4. sınıfı ve 5. sınıfı okudum. Yıllarca aşırı erken kalkmasına gerek olmayan dedem, benim için sabah 7'de kalkar ballı sıcak süt, tost, anneannemin reçeli ve pötibörden oluşan kahvaltımı hazırlardı şevkle. Kendisi de karşıma oturur tuzsuz ekmeği ve tuzsuz peyniriyle çayını katık eder beni izlerdi. Ruhu şad olsun, bir kere daha onla öyle oturup kahvaltı edebilmeyi çok isterdim.
Benim çocukluğum dedesiz-ninesiz geçtiği için, hiç böyle gofretlerle sakızlarla şımartılmadım. Hepsi rahmetli olmuş daha ben doğmadan. Yazılanları gıptayla okudum. :(
Nur içinde yatsınlar. Kimde ne eksiklik varsa, ilerleyen yaşlarda en güzel şekilde yaşar ve yaşatırmış. İnanıyorum ki siz de çok iyi yürekli bir anneanne babaanne dede olacaksınız.
Benim dedem alamancıydı. Gelir diğer torunlarına her şeyi getirir gözümüzün önünde onlara dağıtırdı. O kadar içime işledi ki o davranışı. Nenem de öyleydi biz sanki torunları değildik. Ama annemin babası çöpçü idi o kadar kocaman yüreği vardı ki. Biz küçükken bizi ne zaman görse çıkarır bize para verirdi gofret alırdı. Ama Allah iyi olanı önce yanına aldı şeytanı dünyada bıraktı.
Annemle babam boşandıktan sonra anneannemlerde yaşadık annemle 2-2.5 yıl kadar. O sırada da ben ilkokul 4. sınıfı ve 5. sınıfı okudum. Yıllarca aşırı erken kalkmasına gerek olmayan dedem, benim için sabah 7'de kalkar ballı sıcak süt, tost, anneannemin reçeli ve pötibörden oluşan kahvaltımı hazırlardı şevkle. Kendisi de karşıma oturur tuzsuz ekmeği ve tuzsuz peyniriyle çayını katık eder beni izlerdi. Ruhu şad olsun, bir kere daha onla öyle oturup kahvaltı edebilmeyi çok isterdim.
Benim çocukluğum dedesiz-ninesiz geçtiği için, hiç böyle gofretlerle sakızlarla şımartılmadım. Hepsi rahmetli olmuş daha ben doğmadan. Yazılanları gıptayla okudum. :(