Family Psychology dergisinde yayınlanan ve Teksas Üniversitesi'nden Dr. Elizabeth Gershoff önderliğinde yürütülen bir çalışma 'şaplakla' cezalandırılan çocukların psikolojileri üzerine çarpıcı bir sonucu ortaya koydu.
Family Psychology dergisinde yayınlanan ve Teksas Üniversitesi'nden Dr. Elizabeth Gershoff önderliğinde yürütülen bir çalışma 'şaplakla' cezalandırılan çocukların psikolojileri üzerine çarpıcı bir sonucu ortaya koydu.
Elizabeth Gershoff konuyla ilgili 'Analizlerimiz bir çok ebeveynin pek şiddet içermediğini düşündüğü ve sıradan gördüğü şaplak atma davranışı üzerine odaklı.' diyor. Yani diğer hiçbir şiddet yöntemi çalışmaya dahil edilmemiş.
Şaplak atma davranışının ebeveynler arasında diğer şiddet yöntemlerine kıyasla daha makul göründüğü bilinen bir durum. Sadece şaplak atarak dayak atmanın etkilerini araştırmaksa aslında oldukça zor bir durum; nitekim bu tarz şiddet uygulayan ebeveynlerin zaman zaman farklı türde fiziksel cezalar uygulamaları da yaygın olan bir davranış. Bu nedenle sadece şaplak atma davranışının etkilerini ölçmek hiç kolay değil.
Nitekim araştırma tam 50 yıldır devam etmekte ve 160 bin tane çocuk bu süreçte incelenmiş. Bu araştırmalar sonucunda şaplak atarak cezalandırma davranışının çocukların psikolojisi üzerinde yıllar geçtikçe bir çok zararlı etkiye neden olduğu bulunmuş; hatta daha spesifik olmak gerekirse, çocukların araştırmacıların teste tabi tuttuğu 17 psikolojik rahatsızlıktan ortalama 13 tanesine sahip olduğu gözlemlenmiş. Üstelik sonuçlara göre bu ceza yöntemi neticesinde çocukların ebeveynlerinin sözlerini dinleme oranı daha çok düşüyormuş. Çocukların zamanla ailelerine karşı daha zıt fikirlere sahip oluyor olması da ceza yönteminin amacına hiç ama hiç ulaşamadığının kanıtı niteliğinde.
Araştırma sonuçlarına göre bu cümle devasa bir uydurmadan ibaret. Nitekim çocukken bu davranışa maruz kalan kişilerin yetişkinlik dönemlerinde zihinsel bir çok rahatsızlığa sahip oldukları ve anti-sosyal davranışlar içerisine girdikleri gözlemlenmiş. Dahası, bu kişiler de kendi çocuklarına karşı aynı cezalandırma davranışlarını sergilemeye yatkın oluyormuş.
Rapora göre bir çok ülkede her ay çocukların %70'i en az bir kere şaplakla cezalandırılıyor. Hal böyle olunca akla 'Dünya nüfusunun %70'inin psikolojisi bozulmalıydı o zaman' fikri gelse bile araştırma ekibinin başındaki Gershoff durumun öyle olmadığını; şaplak cezasının sıklığının çok önemli bir kriter olduğunu söylüyor. Bu ceza sık sık uygulandıkça çocuğun da doğru orantılı olarak daha fazla etkilendiğini belirtiyor.
Bir çok kişi şaplak atmanın bir şiddet eylemi olmadığı görüşünde, en azından tokat, yumruk gibi diğer yöntemlere kıyasla daha masum olduğunu düşünüyorlar. Ancak araştırma sonuçları gösteriyor ki; şaplakla cezalandırılan çocukların psikolojisi, diğer farklı şekillerde şiddete maruz kalan çocukların psikolojilerinden daha iyi bir hale gelmiyor.
Her ne kadar İsveç 1979'da çocuklara şaplak atmayı yasaklasa da yakın bir tarihte aynı yasağı getirmeye çalışan Kanada, yasaklanmaması yönünde bir çok tepki aldı. Yeni Zelanda'da ise halkın %88'i şaplak atmanın yasaklanmaması yönünde fikir bildirdi. Yasak karşıtı gruplar da durumu 'çocuğunu seven bir ebeveynin şaplak atmasının çocuğun psikolojisini bozacağına dair bir araştırma olmaması' ile açıkladı.
Şimdiyse bu araştırma sonuçları oldukça çarpıcı şekilde ortaya koyuyor ki; şiddetin küçüğü büyüğü ol-maz! Çocuğa vurulmaz. Tokatla da, yumrukla da, şaplakla da. Olması gereken çocuğunuzu karşınıza almanız, konuşarak, herhangi bir şiddet uygulamadan anlaşmaya çalışmanız. Doğru bir yaklaşımla, şaplakla veya herhangi bir başka şiddet yöntemiyle asla elde edemeyeceğiniz sonuçlara rahatlıkla ulaşmanız mümkün.
Çocuklara vurmayın!
Dayak çocuk istismarıdır.
Hiçbir canlı fiziksel şiddete uğramamalıdır."Konuşarak çözelim" sözüne gülüp, alay eden ve konuşarak çözmeye çalışanlara "korkak" tarzı sıfatlar takan hödük insanlar da var tabii.Lakin yetişkin,çocuk ve yaşlı ayırmaksızın "konuşmak" karşındaki ile anlaşmanın en güzel yoludur diye düşünüyorum.Fiziksel zarar insanlık dışıdır hele çocuklar için.
Bazen yollarda avm' lerde görüyorum cinnet geçiren anneleri/babaları, çocuğu yolun ortasında tartaklıyor falan acıyorum hallerine. Dövmenin de bir adabı vardır amk düşmana vurur gibi vuruyorlar