Sosyal medyanın yükselişiyle hem görsel hem yazılı iletişimde eskiye ait tüm alışkanlıklarımız ve algımız değişti. Artık kimse uzun yazı okumuyor ve çok uzun videolar izlemiyor.
Kullanıcılar daha çok, daha hızlı tüketiyor ve çabuk sıkılıyor. Dikkat süremiz 8 saniyeye kadar düştü. Japon balıklarında bu süre 9 saniye.
Bunda en önemli etken tabi ki uyaranın bol olması. Sürekli bildirim ve ''gel bana''lar. Her yerden uyarılıyoruz. En başarılı uyarana kilitleniyoruz.
Video iletişiminde kurguda ve içerikte çeşitli yöntemlere başvuruluyor. Kurguda jump-cut en çok kullanılan ve etkili bir yöntem.
İçerikte ise en kuvvetli silah: BAĞIRMAK
Bağıranların, sesi yüksek çıkanların her zaman bir adım önde olduğunu görüyoruz. Neden? Çünkü dikkat süremiz çok kısa.
Kullanıcının dikkati tam dağılırken gelen bir yüksek ses kullanıcıyı içerikte tutabiliyor.
Son yıllarda video içerikleriyle fenomen olan kullanıcıların önemli bir kısmının bilerek ya da bilmeyerek içeriklerinde bağırdıklarını ya da seslerini sürekli yükselttiklerini görüyoruz.
Bağırıyorlar sürekli bağırıyorlar ve kullanıcı gitmiyor. Adeta hipnotize olmuş gibi ekrana yapışıyor.
Askerde bağıran komutana okulda bağıran öğretmene alışan kullanıcı, güdülenmiş olarak bağırana kafayı çeviriyor.
İçerik boş da olsa toplum olarak bağırandan etkileniyoruz.
Yazılı iletişimde bağıramayacağı için farklı yöntemleri kullanan uyanıklar da yok değil tabi.
Sadece sosyal medyada mı bağıranlar kazanıyor? Hayır! Sinema dünyasında da böyle. Ülkemizde son 10 yılda en çok izlenen karakterin en önemli özelliği BÖĞÜRMESİ.
Filmlerde en çok hatırladığımız zihnimizden kazınmayan sahneler belki de karakterlerin bağırdığı sahneler. Sessiz sinema ile başlayan süreçte nereden nereye geldik?
Peki televizyonlarımız farklı mı? Herkes bağırıyor pazar yeri gibi. Masterchef'in şeflerin sürekli bağırıyor. Çizgi filmlerde bile bir gürültü hali mevcut.
O Ses Türkiye'de detone olmadıktan sonra en çok bağıran en çok alkışı almıyor mu?
Peki başarılı video içerik üreticileri sadece sesini yükseltenlerden mi oluşuyor? Elbette hayır ve istisnalar mevcut.
Ama bağıranlar her zaman 1 adım öne çıkıyor. Sizden nefret edenler bile ''Ya yine neden bağırıyor bu?'' diyerek söylediklerinize dikkat kesiliyor.
Ama bağırmayanın içeriği asla beklenen ilgiyi görmüyor.
Ünlü Fizikçi Joseph Priestley'in sözü ile bitirelim '' Herkes bağrışırken yumuşak ve kibarca konuşmakta hiçbir fayda yoktur.''
Cahil cühela takımı çok bağırıyor onlar bağırınca zihnimi kapatıyorum dinlemiyorum yani bağıran biri ne söylerse söylesin içerik zihnime nufuz etmiyor. O yüzden bağırmak =cehalet benim için.
Bi marifet sayıp değer gösterirlerse daha çok bagirirlar hatta ilerde size ana bacı küfür bile edebilirler
Cahil cühela takımı çok bağırıyor onlar bağırınca zihnimi kapatıyorum dinlemiyorum yani bağıran biri ne söylerse söylesin içerik zihnime nufuz etmiyor. O yüzden bağırmak =cehalet benim için.
Cok onemli bir konuya guzel deginilmis. TEŞEKKKÜÜRRRLEEEEEEERRR!