Bundan tam 16 sene önce, 27 Nisan 2007 tarihinde, Türkiye sancılı bir bahar yaşıyordu... İslami köklerden gelen bir ismin ilk kez Cumhurbaşkanı olma ihtimali, Türkiye'de laik kamuoyunu ayağa kaldırmıştı.
Bu süreçte, Ak Parti iktidarına karşı müthiş büyüklükte bir kampanya başlatıldı. Cumhuriyet mitingleri düzenledi. 27 Nisan gecesi ise internet üzerinden Türk Silahlı Kuvvetleri'nin laiklik bildirisi yayınlandı.
Süreci tüm ayrıntıları ile yeniden anımsamaya hazır mısınız?
“Ulusalcı Teyzeler” olarak kodlanan bu kadınların sembol olduğu; oysa her yaştan ve cinsiyetten insanın katıldığı Cumhuriyet Mitingleri’nin ilki 14 Nisan 2007’de Ankara’da yapıldı.
Mitinge katılan yüz binlerce insan, Laik Cumhuriyet’in tehlike altında olduğuna inanıyordu.
İktidardaki ilk dönemini tamamlayan ve İslamcı köklerden gelen AK Parti’nin yeni Cumhurbaşkanı’nı tayin edecek olması.
AK Parti’nin Meclis’te sahip olduğu çoğunlukla kendi Cumhurbaşkanını seçecek olması güç dengelerini siyasi iktidar lehine değiştirmeye başlayacaktı.
Herkesin aklında aynı soru vardı. Yeni Cumhurbaşkanı kim olacaktı? Recep Tayyip Erdoğan mı? Abdullah Gül mü? Yoksa laik kamuoyunun beklediği iktidar dışından tarafsız bir isim mi?
“Cumhuriyet değerlerine sözde değil özde bağlı bir Cumhurbaşkanı seçileceğine inanıyoruz” dedi.
Asker de açıktan taraf olduğunu açıklayınca artık fitil yakılmıştı. İktidara karşı müthiş büyüklükte bir kampanya başlatıldı.
Organizatörler bir milyonun üstünde katılımcının olduğunu belirtirken Emniyet ise mitinge 570 bin kişinin katıldığını açıkladı.
Başbakan Erdoğan ise bu kitleleri “bindirilmiş kıtalar” olarak tanımladı.
Newyork Times ise “Laik Türkler Sokağa Çıktı” manşeti attı.
Mitingler, kampanyalar sürerken herkes askerden bir hamle gelip gelmeyeceğini düşünmeye başladı.
Beklenen adım 27 Nisan Gecesi geldi.
Bildiri, Türkiye’nin gündemine bomba gibi düştü. Herkes “bunun arkası gelir mi?” diye sorarken AK Parti, o güne kadar görülmemiş bir tutumla bildirinin bir muhtıra olduğunu kamuoyuna ilan etti ve ileri demokrasilerde askerin siyasete karışamadığını vurguladı.
Türkiye; mitinglerin, bildirilerin arasında tarihinin en sancılı baharlarından birini geçiriyordu.
Bildiriden iki gün sonra; 29 Nisan’da İstanbul’da ikinci Cumhuriyet Mitingi yapıldı.
Seçimlerin ilk turu 27 Nisan’da yapıldı, 361 vekil katıldı. CHP boykot etti. Abdullah Gül, 357 oy aldı.
CHP 367 iddiasıyla seçimi Anayasa Mahkemesine taşıdı.
CHP’nin iddiasına göre; Cumhurbaşkanı seçiminde Genel Kurul’da milletvekillerinin en az 3/2’lik bölümünün (367 kişi) katılımı zorunluydu.
Anayasa Mahkemesi, CHP’yi haklı buldu.
Birinci tur oylamayı iptal etti.
Erken Genel Seçim yapılması ve Cumhurbaşkanı’nın da yenilenecek Parlamento tarafından seçilmesi kararlaştırıldı.
Seçim tarihi olarak 22 Temmuz belirlendi.
AK Parti, karşısında konuşlanan tüm kamuoyuna karşı sahip olduğu biricik güce; halka koşmuştu.
Bu son derece akıllı bir taktikti zira iktidar partisi süreci daha fazla gerginleştirmek yerine “mağdur” sıfatıyla Sandık’ı adres göstermeyi seçti.
En büyük miting meydanlarda değil, Sandık’ta yapılmış; haftalardır medyada yerden yere vurulan iktidar partisi, Merkez Sağ oylarının çok büyük kısmını domine ederek daha güçlü şekilde iktidara gelmişti...
Coşkulu mitingler, öfkeli kalabalıklar, heyecanlı sloganlar, ateşli konuşmaların hepsi geride kaldı.
Abdullah Gül, 11. Cumhurbaşkanı Seçildi.
Nisan ayında, Tandoğan Meydanı’nda yüz binlerin katılımıyla başlayan süreç, Ağustos ayında Gül’ün Çankaya’ya çıkmasıyla sona erdi.
Günümüzde Türkiye’nin mutlak hakimi ve en büyük otoritesi haline gelen Recep Tayyip Erdoğan’ın, bu kuşatmadan “demokrasi” sayesinde çıktığını ve günün sonunda herkesin halkın kararına saygı duyduğunu anımsatarak bitirelim.