• Odyoloji: 44
• Beslenme ve Diyetetik: 40
• Fizyoterapi: 38,6
• Bankacılık ve Sigortacılık: 36,8
• Çocuk gelişimi: 36,3
• İç Mimarlık: 34,9
• Psikoloji: 34,6
• Mimarlık: 33,9
• Antropoloji: 33,8
• Sosyoloji: 33,6
• İşletme Yönetimi: 33,5
• Maliye: 33,4
• Sosyal Hizmetler: 33
• Biyomühendislik: 32,8
• Kentsel Tasarım ve Peyzaj M: 32,8
• Arkeoloji: 32,7
• İletişim: 31,9
• Felsefe: 31,9
• Ziraat ve Tarım: 31,2
• Uluslararası Ticaret: 30,9
• İnşaat Mühendisliği: 30,3
• Güzel sanatlar: 30,1
• Harita Mühendisliği: 30,1
• Sağlık Yönetimi: 29,4
• İktisat: 29,3
• İşletme: 27,6
ondan sonra çocuklar neden yurtdışına kaçıyor deniliyor bu gençlerin önünde bir hayat var ev lazım araba lazım evlilik anne baba olmak onlarında hakları sadece karın tokluğuna tabi ki kalmazlar ülkelerinde mühendis ya da öğretmen genç almanya da amerika da çöpçülüğü tercih ediyor
5-6 bin lira fazla almak için kendilerini parçaladıklarına değdi mi şimdi? Üniversite sayısıyla övünüp gençlere bir gelecek vermemek tam da bunların yapacağı bir iş.
İşin bir boyutu ekonomik ama daha önemli bir bölümü psikolojik. Siz yıllarca çocuğa "iyi bir okul, iyi bir bölüm kazan, rahat et" dediniz. Çocuk dereceyle mezun oldu. Sonra akranı bir ilkokul mezununun işletmesinde, alanı olmayan bir işte, herhangi bir yükselme umudu ve saygınlığı olmayan bir konumda çalışmak zorunda kaldı. Şimdi bu çocuğu ne diyerek kendini geliştirmeye ikna edeceksiniz? Kendini geliştirince daha mı mutlu olacak, daha iyi bir iş mi bulacak, daha kolay mı iş bulacak? Birbirimizi kandırmayalım. Kendini geliştirdiğin sürece mutluluktan uzaklaştığın bir düzendeyiz.