Çevrenizde de muhtemelen denk geldiğiniz üzere, bazı insanlar korku filmi izlerken iyice bir rahatlayıp adeta huzura ererler. Peki ama neden?
Çevrenizde de muhtemelen denk geldiğiniz üzere, bazı insanlar korku filmi izlerken iyice bir rahatlayıp adeta huzura ererler. Peki ama neden?
Türkiye'de nüfusun yüzde 18'inin hayatında en az bir kere ruhsal bozukluk yaşadığını düşünürsek, çok da nadir olmayan bir durum olduğu sonucuna ulaşabiliriz anksiyete bozukluğunun. Dolayısıyla bu durumun neden olduğu sonuçları anlamak da hayli önemli. Dönelim konumuza.
Her ne kadar filmden korksa da olayın kendisini etkilemeyeceğini bilen kişi, kendisine daha çok zarar veren kendi korkularının yerine zihnen bu korkulara odaklanıyor.
Adrenalin bağımlılarının bu ihtiyaçlarını giderebilmek için çok tehlikeli işlere kalkıştığını görmüş veya duymuşsunuzdur (çok yüksek katlı bir binanın çatısının kenar kısımlarında yürümek veya kendini aşağıya sarkıtmak gibi). Korku filmleri de aslında aynı olayın, çok daha hafif versiyonu. Nitekim korku filmi izlerken, kendimizi hiçbir şekilde tehlikeye atmadan olabildiğince fazla negatif duygu yaşamaya ve heyecanlanmaya çalışıyoruz.
Yaşanan adrenalin patlamasının da, film dışındaki korkularımızı arka plana atma konusunda bizlere yardım ettiği düşünülüyor.
Doğamız gereği pek çoğumuz, her zaman dışarı vurmasak da, bazı durumlarda karşımızdaki insanın kaybetmesinden veya zor duruma girmesinden keyif alırız. Psikologlar yıllarca bu durumun nedeni üzerine araştırmalar yürüttü ve temelde 3 farklı neden üzerine odaklanıldı.
Belki bize veya başkasına yanlış bir şey yapmıştır, adalet yerini bulacaktır. Bu nedenin arka planında yatan mantık böyle.
İkinci bir neden ise kişinin düştüğü zor durumu çok ölümcül bir durum olarak algılamamamız, empati kuramamamız. Örneğin birisinin sevgilisi tarafından aldatıldığını duymak, özellikle o kişiyi sevmiyorsak bizi keyiflendirebilir. Aynı kişinin ciddi bir trafik kazasını geçirdiğini duyduğumuzda, o kişiyi sevmesek bile keyiflenmez, aksine üzüntü hissederiz.
Eğer kişi düştüğü zor duruma bizden dolayı düşmemişse, yani yaşayacağı acıyı veya kaybı biz yaşatmıyorsak, elimizden bir şey de gelmiyorsa üzülmeyebiliyor, aksine keyiflenebiliyoruz. İnsanlar olarak pek de hoş varlıklar değiliz sanki, ne dersiniz?
Örneğin filmdeki karakterin öleceğini biliriz, ancak gerçekte ölmediğinin de farkında olduğumuzdan karakterin öldüğünü görmek bizi bilinçaltımızda keyiflendirebilir. Ya da düştüğü zor durumda bizim bir payımız olmadığından, karakteri kurtarmak için de bir şey yapamayacağımızdan, yine bilinçaltımızda olayların gelişiminden keyif alabiliriz.
Bir dahakine korku filmlerinden huzur bulan bir insan gördüğünüzde veya bu insan direkt olarak kendinizseniz, ortamdakiler 'Kendin de seri katil falan mısın' diye espri yaparken söze girip tüm bu bilgileri ortalığa kusabilir ve de hayran hayran bakışları üzerinizde toplayabilirsiniz. Bilimle kalın!
Bende korku filmi izleyerek huzur buluyorum resmen :D Moralim bozuk olunca bi korku filmi patlatıyorum sonra dünya umrumda değil :D Ama kaliteli korku filmi kalmadı piyasa da :(
Filmler seri katilleri yaratmaz onları daha yaratıcı yapar. Just ıdk
Bizim aile korku filmi hastası olduğu için küçükken kutu kutu korku filmi izlemişliğim var şimdi bağışıklık kazandık ama zamanında az çekmedim o rüyaya giren uzun saçlı japon kızlardan kan kusturuyorlardı yemin ediyorum :D