Bütün duyguların en saf olduğu ve hayatımızın en masum yıllarını kapsayan çocukluk döneminde dünyalar başımıza yıkılmış kadar canımızı sıkan şeyler vardır. O zamanlar acı verici olsa da şimdilerde hepsi birbirinden güzel anılara dönüşmüş durumda.
Bütün duyguların en saf olduğu ve hayatımızın en masum yıllarını kapsayan çocukluk döneminde dünyalar başımıza yıkılmış kadar canımızı sıkan şeyler vardır. O zamanlar acı verici olsa da şimdilerde hepsi birbirinden güzel anılara dönüşmüş durumda.
İçine içine ağlarsın, açıktan bir şey söyleyemezsin çünkü ayıptır.
Engelleyemeyeceğin bu durum karşısında elin kolun bağlı kamyona yüklenen eşyaları izlersin.
Top patladığında senin için ne kadar kıymetli olduğunu anlarsın ve çocukluktan gelen ilk deneyim kendini gösterir; kaybettiklerinin kıymeti artar.
Büyük bir sabır ve heyecanla oynarken o beklediğin çubuk bir türlü gelmez.
Ya da ışığının pilinin bitmesi de çok can sıkıcıdır.
Hatta daha kötüsü, bunu ilk başta fark edip havası gidene kadar bineyim derken lastiğin komple yarılması...
Elinde avucunda ne varsa, kaybettiklerini kazanmak için oynarken hepsini ütülmek.
Hırsla kendi sıranı beklerken ortada misket kalmadığını görmek gözyaşlarına bile sebep olabilir.
Hadi sana çıkmamasını kabul edebilirsin ama sen hariç bütün arkadaşlarına bedava çıkmasını kaldıramazsın.
Kendine zarar veren o salak çocuk yüzünden yayından kalkmıştı. O çocuğu kimse affetmedi...
Kendiliğinden yıkılsa da üzer ama en çok birisinin kasıtlı olarak yıktığını anlamak olur.
Gözlerinin önünde saatlerce uğraştığın eserinin erimesini göz yaşları içinde izlersin.
Heyecanla ortaya girmişken bir anda kenara gelip dakikalarca sıkıntıdan patlarsın.
Bir anda duygu seli olup akarsın...
Bazı yapıştırmalar çok, bazısı da inanılmaz nadir çıkardı...
Hangimiz Antony ve Candy için üzülmedik ki? Daha çocuktuk, bu çizgi film fazlaydı...
Ya da adaptörün fazlasıyla ısınması, ya da elektriklerin gitmesi...
pokemon u yayından kaldırılmasına sebep olan kendini balkondan atan çocuğada lanet olsun
ben hiç kardan adam yapmadım :'(
#13 Ben dua ediyorum ilk vurulan olayım diye. Allah'ın belası hiç sevmediğim sınıf "arkadaşlarım" kötü vuruyorum diye kullanmama izin vermiyor. İlk vurulan olursam kenardan kimse bana karışmadan vurabilirim. Ah hele o Jan Mert'in tipsiz suratına topu geçirsem var ya dünyalar benim olur.