Burada yazanlar genç arkadaşlara bir ütopya gibi gelebilir. Çünkü mahallelerimizde biriktirdiğimiz güzel anılar, güven ve fedakarlık kokan dostluklar, gerçek olamayacak kadar güzeldi.
Burada yazanlar genç arkadaşlara bir ütopya gibi gelebilir. Çünkü mahallelerimizde biriktirdiğimiz güzel anılar, güven ve fedakarlık kokan dostluklar, gerçek olamayacak kadar güzeldi.
O zamanlar sokaklar bile daha güvenliydi. Anneniz, iki dakikalığına sizi göremediği zaman paniklemez, mutlaka buralarda bir yerdedir diye düşünürdü.
Çünkü mutlaka bir arkadaşınızın annesi yemek yapmıştır ve kendi çocuğunu eve çağırırken sizi de çağırır. O melek gibi kadının evine girdiğinizde asla yemek seçmezsiniz. Normalde asla yemediğiniz yemek bile olsa mutlulukla yersiniz.
Sokakta kalmak ihtimaller dahilinde değildir. Hemen bir komşunun evine gidersiniz. Size çocuğunun kıyafetlerinden verir, birlikte yemek yersiniz. Anneniz gelene kadar güvenle ve huzurla orada bekleyebilirsiniz.
Şimdi salçalı ekmek yeseniz, o zamanki tadı almanız mümkün müdür bilinmez ama o zaman aldığım tadı en harika, en pahalı yemeğe değişmem.
Kimin kazandığının da çok önemi yoktur aslında. Maç bitince hep birlikte kaldırıma oturup o kola içilir, gülüp eğlenilir.
Çünkü bilir ki çocuklar onu gördüğü an koşup poşetleri taşımasına yardım eder. Hem de hiç karşılık beklemeden. Teyze de durur mu, hemen poşetinden birkaç meyve yıkayıp çocuklara verir ki, enerji toplasınlar.
'Abiiii topu yakala abi topu at' diye bağırdığınızda, abi topu almakla kalmaz, işten dönmesine aldırmadan, gömlek ve pantolonla beş dakika sizinle top oynar. O abinin günlük mutluluk takviyesi o beş dakikadır.
Hani derler ya hastalıkta, sağlıkta, iyi günde, kötü günde diye. Bu söz evlilik için değil komşuluk için söylenmiş olabilir. Her anınızda yanınızda olan bu karşılıksız dostluk ilişkisi her şeyden kıymetlidir. Siz istemeden, derdinizi söylemeden, onlar sizin imdadınıza koşar.
Belki şimdi bayramlarda erken uyanmak size çok saçma geliyor. Hayır sanki geç uyansak ne olacak diye düşünüyor olabilirsiniz ama o zamanlar her şey gibi bayram da bizim için çok kıymetliydi. Tüm apartmanı gezip şeker toplamak, her bayram çocuklara ufak harçlıklar veren emekli albay amcaya uğramak, ne çok mutluluk verirdi.
Düşüp bir yerinizi sakatlama riskine rağmen, o köpüklü halıların üstünde kaymak ve saatlerce suyla oynamak her şeye değerdi.
Çamurdan tencerelerle, çöpe atılmış tahtalardan yapılmış tornetle, rastgele dizdiğiniz taşlarla oyunlar yaratırsınız. Size sunulanla yetinmek yerine, her an yeni oyunlar yaratıp, kendinize eğlence çıkarırsınız.
Mahallenin huysuz ve tatlı teyzesidir o. Kızsa da bağırsa da çok seversiniz onu. Aslında o da sizi çok sever ama kim bilir ne derdi vardır ya da belki yalnızlıktan sıkılıp sizinle uğraşıyordur, bilirsiniz bunu.
Okuldan çıkıp evde son bulacak o yolculuk asla kısa sürmez. Her sokakta farklı bir oyun oynayıp, gördüğümüz her insana gülümseyerek, dolu dolu geçiririz o dakikaları. Belki de yitirdiğimiz en önemli değerimiz bu, insanlara gülümsemek.