Çocukluğumuzun Şapşik Gibi Birbirimizi Döverek Geçmesine Sebep Olan Efsane Dövüşçüleri

Semtin spor salonunda Karate Kungfu ve Tekvando öğretildiği yıllardı gençler. Konfeksiyonda akşama kadar çalışan bir sürü genç akşamları karate öğrenmeye gider, yıllarını karateye vermiş hocasına kendini evire çevire dövdürüp yoksulluk dolu evine dönerdi. Çünkü dövüş sporları bir gün dayak yiyenin eninde sonunda dayak atan olacağını gösteriyordu televizyonlarda. Aşırı seviyorduk. 

Çocuklar kendilerine Chuck Norris ya da Bruce Lee denmesini istiyordu, kafalarında analarının eteğinden kesip bağladıkları bantlarla. İnanmazsınız kahvehanelerde koca adamlar, hergele gibi filmlerdeki dövüş sahnelerini konuşuyorlardı. Ulan herkes delirmişti! Aşırı tatlıydık, dövüşmek istiyorduk ama dövüşemiyorduk istediğimiz gibi. Hep bu artist artist adam döven şerefsizler yüzünden.