Her iki tarafın da anlayışlı olması durumunda aşılamaz bir problem değil sanki, siz ne dersiniz?
Her iki tarafın da anlayışlı olması durumunda aşılamaz bir problem değil sanki, siz ne dersiniz?
Ne yapacağını bilemeyen anne-baba, cıkcıklayan insanlar, yardımcı olmak isterken daha da beter edenler vs. Hepiniz hayatınızda en az bir kere bu manzarayla karşılaşmışsınızdır. Hemen yan şezlongunuzdaki çocuklu aileye o bakışı atmışsınızdır.
Yardımcı olmak isteyen insanlar olsa da, genellikle cıkcıklayıp geçenler nedeniyle anne ve babalar zor durumda kalabiliyorlar. Toplumsal kodlar gereği annelere daha fazla yükün bindirildiği bu sorunla birlikte herkes birer uzman kesiliyor ve apır sapır konuşabiliyor.
Çocuğun ağlama krizleri vs. değil de ben bir dükkana ya da mağazaya giren ürünlere zarar veren çocuğu için hiç bir şey yapmayan ebeveynlere karşıyım. Alıyor atıyor paketini açıyor tester ürünleri parmaklarıyla kazıyorlar deodorantları deli gibi sıkıyorlar olabilir çocuktur ama ebeveynlerin hiç bir şey yokmuş gibi davranmaları çok kötü zarar gelecek diye çalışanlar çocuk peşinde koşuyor kimsenin umru değil. Benim de mağazam var zarar verdikleri ürünleri karşılamaları gerektiğini söylediğimde benimle kavgaya tutuşuyorlar. Aynı durum benim başıma geliyor 3 yaşında kızım var baktım baş edemiyorum illa elleyecek bir şeyleri o mağazadan anında çıkıyorum. Kimseyi zor durumda bırakmanın bir anlamı yok.
Hasta çocukları tenzih ederek söylüyorum onlar çok özel tabi ki ama hastalığı olmayan sırf bir şeyleri yaptırmak için ağlayan çocuklar var. Aileleri umursamaz olduğu için eğitemiyor her haltına izin veriyor karşı komşumuzun oğlu böyle mesela. Sabah saat 6-7 arası servisi geliyor annesi ile birlikte servisi beklerken dakikalarca çığlık atıyor kaç kez bu sebeple uyandım annesi hiçbir şey demiyor. Bu olay her gün yaşanıyor. Sizin gerizekalı çocuklarınızı çekmek zorunda değil ki kimse.
Daha önce oturduğum dairede üst katımızda bulunan komşunun 5 yaşında oğlu vardı. Sabah erken saatlerde televizyonun sesini açar, yatana kadar ordan oraya zıplar, çığlık atar, evde top ile oynayıp yere vururdu. Ailesinin uyarması bir kenara dursun daha övünürlerdi hareketli ve enerjik olması ile. Benim de iki yaşında bir oğlum var başkalarını rahatsız edecek en ufak bir şey yapmaya kalksa hemen uyarıp anlayacağı şekilde açıklama yapıyoruz duruyor, tekrar yaparsa tekrar uyarıyoruz üçüncü kez yapmaya kalkmıyor bile. Sağlık durumlarında gerçekten çocuklara verilecek bir ikaz bile çok zordur ancak herhangi bir sağlık problemi olmayan çocuklarımızı doğruya yöneltmek, uyarmak, gerektiğinde anlayacağı şekilde cezalandırma yöntemi kullanmak ebeveyn olarak görevimiz. Sonra dünyanın sadece onlar için var olduğunu sanan, başkalarının hakkını gasp etmekte bir sorun görmeyen bireyler yetişiyor.