Masallar küçük yaşlarda kafamızda bir sürü yargı oluşutuyor. Ailemiz ve bize anlattıklarından hareketle davranışlarımız şekillenmeye başlıyor. Peki, çocukken sürekli dinlediğimiz masallardaki önyargılar ne olacak? Hayata böyle bakınca daha pembe bir dünya olduğuna emin miyiz?
Kendini çirkin bulan kız çocukları, büyük bir bunalıma girebilir. Tehlikenin farkında mısınız?
Beyaz atlı prens olma hayalini her çocuk kurabilir mi?
Anne-babaların boşanma oranın böyle yükseldiği bir devirde, çocuğa masallarla bunu aşılamak da ne doğru bir şey...
Buyrun yeni bir travmaya... Babam ölecek mi? Beni korumayacak mı?
Bu nasıl katı bir kuraldır? Yedi cüclerden biri neden prensesi öpemiyor da, illa uzun boylu yakışıklı prens geliyor?
Şimdi çocuklar çirkin buldukları herkesi cadı mı sansınlar? Güzel kadının içinde bir cadı yatamaz mı?
Bütün güzel masal kahramanları neden uzun saçlı? Kısa saçlı kadınlar prenses olamaz mı mesela?
Gece 12'de bal kabağına dönme sendromunu kim yaşamadı ki?
Çocuk kendini kötü göremez. O zaman her zaman kazanmayı bekler. Başına da hiç kötülük gelmeyeceğini düşünür. E, bu çocuk kötülükle karşılaşınca ne olacak peki?
Olursun da, onun böyle süper bir gücü, inanılmaz bir cesareti, dağları delmesi falan gerekir...
Tanımadığın insandan bir şey alırsan, başına kesinlikle kötü bir şey gelir. Ne yani, elmayı veren cadı değil de, tatlı yaşlı bir nine olamayacak mı şimdi?
Kibritçi Kız'ı çocuklarımıza anlatmak isteriz elbette. Peki ya bu travma ne olacak?
Sonu nasıl biterse bitsin, o çocuk farklı olanı dışlayanları öğrenerek büyüyecek. Peki, kendini farklı gördüğü an hissettiği korku?
Prens ve Dilenci masalını anlatıp, fakir olan çocukların zihnini neden kirletelim?
Kırmızı Başlıklı Kız'da çok iyi ögeler var kabul. Ama masal dünyasında yaşayan çocukların, yeni şeyler denemesini engellemek doğru mu?
Cezasız kalan kötülerle yüzleşmeyecek mi bu çocuklar? Dünya o kadar adil değil...
Kral Çıplak'la büyüyen çocuk, nasıl etrafındakilere güvenecek?