Hareketleriniz çocuklarınızı ne ölçüde etkiliyor, hiç düşündünüz mü? 1960’lı yıllarda genetik, çevresel ve sosyal faktörlerin bir çocuğun gelişimini ne bakımdan etkilediği sık tartışılan bir konuydu. Bobo Doll deneyi ise olayı tüm gerçekliği ile gözler önüne serdi. Anlattık... 👇
Davranışsal psikolojinin önemli isimlerinden biri olan Albert Bandura, bu sorunun yanıtını bulmak için 1965 yılında 'Bobo Doll (Hacıyatmaz)' ismini verdiği deneyi gerçekleştirdi.
Agresyon seviyelerinin eşit olması için çocuklar puanlandırma sistemi ile üç farklı gruba eşit sayıda kız ve erkek olacak şekilde dağıtıldı.
Birinci grup kontrol grubu olarak kaldı. İkinci gruba saldırgan bir aktör, üçüncü gruba ise saldırgan olmayan bir aktör gösterildi.
Üçüncü grupta da aynı durum tekrarlandı.
Birinci grup kontrol grubu olduğundan dolayı onlara hiçbir aktör gösterilmedi.
Bir yandan da “Vur, tekme at” gibi cümleler kurdular.
Üçüncü grupta ise saldırgan olmayan aktörler oyuncaklar ile güzelce oynadılar ve hacıyatmaza bir saldırıda bulunmadılar.
Başka çocukların oynayabilmesi için ayırdıklarını söylendi. Buradaki amaç, çocuklarda hayal kırıklığı hissiyatını uyandırmaktı.
En son olarak çocuklar içeride hem agresif hem de agresif olmayan ilginç oyuncaklarla dolu olan bir odaya alındı. Odada bir de aktörlerin şiddet uyguladığı hacıyatmaz bebek (bobo doll) de bulunuyordu.
Erkek çocukların kız çocuklara kıyasla üç kat daha fazla şiddet içeren davranışlarda bulunduğu tespit edildi.
Yapılan tek bir deney ile genetik faktörleri hiçe saymak olmaz ancak yetişkinleri gözlemleyen çocuklar, onların davranışlarını normal ve doğru kabul etme eğilimindedir. O yüzden nasıl davrandığımıza dikkat etmeliyiz...
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlara buyurun...