'Bu olaylardan sonra işe gitmeyi bırakmıştım ve işimi kaybettim. Kısa zaman sonra dedemi kaybedince de kendimi depresyonun içinde buldum. Almak zorunda olduğumu düşündüğüm yüksek dozda duygu düzenleyici haplar yüzünden kendimi okula veremiyordum ve acınacak haldeydim. Notlarım düşmüştü, sınıfın gerisinde kalmıştım, kilo almıştım ve fırsatını bulduğumda günde 17 saat uyurdum. Hapları kullanmaya başladığımdan beri her şey benim için zorlu olmuştu ve hayatımda güvendiğim herkesin bana yıllarca yalan söylediğini kabul etmek oldukça zordu' diyor ve ekliyor:
'Arkadaşlarım, ailem ve doktorlardan öğrendiğim 'yeni gerçeklerimin' doğruluğunu aramak benim için çok zordu. Kimse benim gerçeğimi kabul etmiyordu, kendimden şüphe etmeye başlamıştım.'
Bir anlık zevki uğruna bir insanın ömrü boyunca unutamayacağı acıları geride bırakan lanet pislik mahlukatlar birbirinizi arayıp bulun sonra ne bok yerseniz yeyin başka insanlara dokunmayın artık!
Sapıkları anlamaya çalışmamak lazım çünkü anlaşılır gibi değiller. Dünya tarihinde zannetmiyorum ki bir sapık tedavi görüp, ıslah edilip normale dönsün. Apayrı bir bozukluk olduğu için kişisel düşüncem tek tedavisi idamdır. Hayvana, çocuğa, gençlere, kısaca canlı herhangi birşeye sapkınlık yapanı yargılamadan sallandıracaksın.
tacizciye nolmuştur acaba?