Çocukken; şimdilerde küçük olduğunu bildiğimiz ama o zamanki koskoca hayallerimizin bize yaşattığı bir çok şeyden korkmuşuzdur hepimiz... Bazen gece bazen gündüz saklanmışızdır korkularımızdan. Hatta çocukluk korkularını hala atamayanlar var... Peki neydi bunlar, nedendi?
İlki tabii ki karanlık... Çünkü çocukken ikna olmadığın her şeyden korkarsın ki büyüsek de değişmez çoğumuzda. Karanlığın içinden ne çıkacağını bilemeyiz. Korkuların birincisidir karanlık ve diğer korkuların çıkmasına sebeptir aslında.
Anlamını hala bir çok şey ile ifade edebildiğimiz ve ne olacağı hakkında gerçek bir fikrimizin olmadığı bir kelime. Kendi adıma 'öç' kelimesinden türediğine inanıyorum ama kimin öç-ü olduğu hakkında bir fikrim yok.
Şimdilerde çoğu çocuk bilmez tabii. Ama bizim çocukluklarımızda apartmanda canavar beslediklerini düşündüğümüz yerler vardı. Apartmanın kömürlüğü, kilitli merdiven altı, kiler ya da havalandırma gibi... Birçok manasız hikayesi vardı buraların.
Yanan bir ışık olsun ya da olmasın kapıların arkası her zaman korkutucu gelir çocukken. Kimisi kapı kapalıyken oda da kalmaya tahammül edemezken, kimisi de açık kapıdan sürekli içeriye neyin gireceğini düşünür. Çok uykular kaçmıştır bu yüzden.
Çevrenizde ki çocuklara dikkat ederseniz, tuvalete giderken çoğu, ebeveynlerini yanına çağırır. Çünkü orada ki delik onlar için bir şeylerin girdiği değil bir şeylerin çıkabileceği yer anlamındadır. Bir de özel zamanlarda büyükleri ziyarete gittiğimiz köylerde olan tuvaletler vardı ki, kurulan senaryoları anlatmaya zaman yetmez.
Evet su! Çocukken korkulan bir diğer şeyde sudur. Denizden ya da banyodan korkan bir sürü çocuk var. Boğulma korkusu yaşarlar. Ne de olsa bizde 'Bir kaşık suda boğulmak' diye bir söz var. Olur mu olur!
Varlığının hala tartışıldığı bir şey daha. Öcüden farklı çünkü kafada kurulan yüzlerce modeli var. Aslında korkmakta da haklıymışız. Üzerine o kadar film, hikaye var ki. Hayaletin gemisi var, avcısı var... Birde perili, ruhlu, canavarlı çeşitleri var!
Tabi ki çocukken bizi iyileştireceğine değil canımızı yakacağına inandığımız doktorlar var. Hala iğne olmak korkusuyla ya da kan aldırmak korkusuyla doktora gitmeyen insanlar var. Doktor branşlarının başında Diş Hekimleri en korkutucu olarak ilk sırayı alıyor. Erkek çocuklar için de sünnetçiler var tabi...
Belki çocukları oynatacak diye sevindirecek diye akıla gelmiş bir eğlence yöntemidir ama şimdilerde korkutmak için şakalarda bile sıklıkla kullanılan bir kostüm oldu. Ve gerçekten bir çocuk gözünden bakınca hayal ettikleri canavarlardan çok da uzak bir şekilde değiller.
Ramazan ayı haricinde birde düğünlerde karşımıza çıkardı. Eğlenceler bir anda kabusa dönüşür çocuklar için... Hatta küçük çocuğu olan ebeveynler düğünden ilk kalkan insanlar arasındadır. Ramazan'da sesten ziyade bir de nara atmalarını eklersek XL bir korku olduğunu söyleyebiliriz.
Daha yaşam olgusunu anlamayan çocuklara birde ölüm korkusunu anımsatmak çocuklar için büyük karmaşalara sebep oluyor. Bilmediği bir şey ile çocuğu korkutmak çok büyük sorunlara kucak açıyor. Bir çok çocuk yaptığı hatadan dolayı yakılacağını ya da annesinin cezalandırılacağını düşünüyor...
Çocukken en çok korktuğumuz şey yalnızlıktır şüphesiz. Hiçbir çocuk evsiz, annesiz, babasız kalmaya cesaret edemez. Hayat tarafından mecbur kalırlar bazen... Ama çocukken asla seçim olarak düşünmediğimiz şeydir. En büyük korkudur, hiç bir anlamı yoktur. Yalnız kalmış bir çocuğun tek sorusu olur: NEDEN???
onedio Editörlerine taş çıkaracak bi paylaşım yaptınız . Terbikler :)) Devamını bekleriz ;)
ebeveynleri kaybetme korkusu içerikteki adıyla "yalnızlık"... korkmaktan kalbin ağrır.
palyaçodan çok fena korkardım ben güzel tespit olmuş