Hangimiz yapmadık ki bunları? Şimdilerde yüzümüzde küçücük bir sivilceyi, yeni giydiğimiz giysideki bir lekeyi, en ufak bir bakımsızlıkta insanlar ne der diye düşünürken bir zamanlar bunları hiç dert etmezdik. Şöyle bir düşününce sokakta oynayan son çocuklar olarak epey pismişiz gerçekten. Şu da bir gerçek ki o hallerimizle daha mutluyduk...
'Evladım çık şu pis suyun içinden.' diye seslenen annemizi bir türlü ikna edemedik ne kadar eğlenceli olduğunu.
Kaldırıp ortasında kanı görünce kabuğun çıkarılma zamanının daha gelmediğini görmek.
Parmağımızı burnumuza sokmaktan da geri kalmazdık hani.
Elinle kazması ne güzel olurdu, serin serin oh!
Yine de aldırmadan oyuna devam edilir.
Bir de onu eline sürüyorsun, düşün artık.
Gördüğümüz her canlıyı sahiplenip besleme içgüdüsü vardı, kedisinden köpeğine kadar.
Bacanın ve soba borularının temizlendiği zamanlar tam bir felakettir zaten.
Şimdiyse elim tüy olur, pire kene vardır diye kolay kolay dokunan olmaz.
Biriktirince de rögar kapaklarından lağıma bırakması.
Farklı türdeki böcekleri şeffaf bir kaba koyup ne yapacaklar diye beklemesi. Örümcek vs. Çekirge. Hep Pokemon'un etkileri bunlar.
Bir de yeni yağlanmışsa...
Kirlenmek bu değilmiş onu öğrendik.