Bilirsiniz, çocuk aklıyla ağzımızı ayırarak izlediğimiz, yıllar sonra yeniden denk geldiğimizdeyse şöyle bir meh çektiğimiz filmler vardır hani...
Gelin biraz onlardan bahsedelim.
Bakın, çok kötü filmler demiyoruz. Kötü de olabilirler, iyi de olabilirler. Yalnızca bizi çocukken etkiledikleri kadar etkilemiyorlar. Hepsi bu.
Bilen bilir, demir yedikçe büyüyen kaplumbağa suratlı ejderin filmi. Çocukken TV'de denk gelindiğinde gözyaşlarına boğulmadığımız kalıyordu.
Uzaylı ördek Howard ve maceraları. Bu da çok heyecan vericiydi. Şimdi izlesek midemize kramplar girer herhalde.
Steampunk kusan aşırı estetik sanat yönetmenliği haricinde her şeyiyle yerlerde sürünen bu film de çocukken çok sevilip yetişkinken kusulan filmlerden.
Amerikalıların Japonya'nın meşhur kentsel dönüşüm canavarı Godzilla'yı ithal ettiği 98 yapımı Godzilla. Nedense Godzilla yapmak istemişler. Nedense çocukken pek bir sevmişiz biz de...
Bunu buraya koymaya gönlümüz pek elvermedi, sonuçta Jumanji ne olursa olsun klasiktir, nostalji kuşağının incisidir. Fakat gelin kabul edelim, ortalama bir filmdir. Biz onun hikayesinden çok eski zamanları hatırlatmasını severiz.
Bir dönem TV'de sürekli yayınlanıyordu bu. Yalnız yetişkinken bu filmi izleyen birine rastlamak epey zor. Sanki herkes çocukken izlemek zorundaymışçasına çekilmiş bir filmdi bu. Yine de, kötü.
Jumanji'den sonra nostalji çakralarını bol miktarda açan bir diğer film de Space Jam. Yani Michael Jordan var, Bill Murray var, daha ne isteriz ki diyebilirsiniz ama pek öyle değil. Anladınız işte.
Sevimli köpecikler ve onları bekleyen kötü talih bizi gerim gerim geriyordu. Hatta bir dönem Türkiye'de her köşeden dalmaçyalı çıkmasının müsebbibiydi. Şimdi o dönem geride bırakıldı tabii. Dalmaçyalı pek yok, insanlar da filmi unuttu gitti.
Yani rahmetli de bu tarz filmlerin şahbazı olmuş sanırım bir ara. Bu film de her şeyiyle neden var olduğu anlaşılamayan bir yapımdı. Zıplayan sümüksü icat, uçan ve bulutların üzerinde gezen otomobil filan var. Çok kötü.
Buna da pek bayılırdık çocukken. Genel olarak Eddie Murphy'nin hal ve tavırları ve konuşan hayvanların cazibesi falan filan. Her türlü kötü film.
Jim Carrey bizi her zaman güldürmeyi başardı, fakat bir çocuğa en komik gelen filmi muhtemelen Hayvan Dedektifi'dir. Ha şimdi izlesek gülmeyecek miyiz, tabii ki güleceğiz.
Powder gibi bu da yalnızca çocukken izlenen filmlerden biri. Wall-e'nin de ilham kaynağı olan filmdeki sevimli ve akıllı robotumuz bugünkü robotlardan çok daha sempatik ve arkadaş canlısıydı. Neyse, film elbette ortalama. Biz robota kapılıp gitmişiz işte...
Bu filmin neden çok önemli bir sinema olayı gibi algılandığına dair pek bir fikrim yok. Pek çok sahnesinde kahkalarla gülmek için bir çocuğun masumiyetine sahip olmak gerekiyordu belki de...
Döneminde iyiden iyiye palazlanan kıyamet temalı filmler arasından en ortalama olanı fakat en akılda kalanlardan biri. Armageddon ile aynı yıl çıktığı için onunla sürekli karıştırılır fakat muhabbetin sonunda 'Kötü olan' olarak hatırlanırdı. Hey gidi.
Mumya işte. Mumyalar vardı, pek severdik.
Hay kafamıza...
Karizmatik ölüm makinesi Wesley Snipes ve bitmek bilmeyen vampir avı tam anlamıyla seyirlikti. Geceyarısına doğru yayınlanıyorsa bir de, değmesin keyfimize...
Kesinlikle başarısız bir liste olmuş. Tam olarak iki gün önce wild wild west i tırım tırım arayıp internette izledim keyif aldım. Mumya ya laf atan zaten bizden değildir hele blade e ...
o kadar sacma bir icerik olmus ki 100 kere eksilemek isterdim
Trol editörü alkışlarla dövüyoruz.