Hepimiz çocukların ve çocuk olmanın masumluğuna imreniyoruz. Fakat o yaşları hatırladığımızda, çocuk olmanın göründüğü kadar kolay olmadığını gösteren detayları da anımsayacağız. Biz o detaylardan 25 tanesini sizler için derledik, bakalım hatırlayacak mısınız?
Sizin de böyle aklınızı çocukken kurcalayan, sizi dumura uğratan şeyler varsa yorumlarda paylaşabilirsiniz.
Siz onu ilk defa gördüğünüze yemin edebilirsiniz. Fakat kendisinin ilk cümlesi 'Ayy ne kadar da büyümüşsün el kadardın sen hatırladın mı beni?' olacaktır.
Ya nasıl hatırlayayım, el kadarken herhangi bir şeyi nasıl yapayım allaşkına!?
Tüm suç formaların! 6 yaşındaki çocuk konuya ne kadar hakim olabilir ki? Hadi hadi, hepimiz siyah beyaz Sergen formasını falan gördüğümüzde ikna olup o mu değil mi diye babamıza sorduk.
Turnuvada Ronaldo'yu izlediniz. Ertesi gün mahalleye bir çıktınız herkes Ronaldo'ya dönüşmüş. Aslında herkes ne kadar çirkin bir saç modeli olduğunun farkında, neden? NEDEN!?
Ehem, yani çizgiler falan tamam da. Yani, yetişkin insanlar oynaşıyor orda! Görüyoruz ki!
Takım elbiseler hakkındaki algımızı o yaşta derinden sarsıyordu. Bunu neden yapıyordu, Süheyl ne demekti? Neler oluyordu!
Burada genelde sizin fikriniz sorulmaz. Bu olay döngüsü bir anda başlar, herkes o kadar çok sırıtır ki siz de hoşunuza gidiyor sanırsınız. Oysa ki tek yaptığınız o kocaman halkayı tutmak, evet, başka da bir şey yapmamaktır.
Hala yetişkin bireyleri bile sıkıntıya sokabilen bir durum. Çocukken ise, tüm akran akrabalarınıza 'Aha bunlar benim kuzenim!' diyerek sıyrılırsınız. Geri kalan kısım oldukça karışıktır. Zaten babanızın hali hazırda iki tane annesi var, sizin bir tane. Annenizin de iki tane annesi var. Sizin bir tane. İkisinin de iki babası var, sizin bir tane. Sizin de işte, herkes kuzeniniz!
Hadi hadi, bütün yabancı şarkılara 'İngilizce şarkı' demiyor muyduk? Öyle değilmiş meğerse, vay be!
O yaşta, bu topun tam 9 kere patlama hakkı olduğuna ikna ediyorlar sizi. Kedi mi bu? Top!
'Nasıl ya, canlı gibi mi? Anne gerçek insan gibi mi? Anne alalım mı bana da gerçekse, insan gibiymiş yaşıyormuş mu!?'
Derin sulardı, tehlikeliydi. İnanılmaz bir hizmetti.
630. 'Anne, biz de bir tane asker alalım mı? Teletext'te satıyorlar, n'olur alalım mı?'
Bugün bile, hakkında konuşurken kendimizi iyi hissetmediğimiz bir televizyon şovu. Bir nesil, hiç bir anlam veremeden seyrettik. Kim bilir belki de bilinçaltımız nelere maruz kaldı? Kayışlarımızdan hangileri koptu? Tinkiivinkiii! Laalaaa!
Yüzyılın icadıydı bir çocuk için. Fakat, anlamak gerçekten çok zordu. Zira ateri inanılmaz teknolojik olsa bile, biliyorduk ki televizyonumuz hiçte öyle teknolojik değildi. Nasıl işliyordu bu sistem, nasıl algılıyordu televizyon hedef aldığımız yeri! Bir çocuk olarak bunu fazla sorgulamayı bıraktık çünkü bu tabanca bozulduğunda, kablosunu kesip mahallede arkadaşlarımızla 'savaşçılık' oynadık. Bir şeyleri sorgulamaya hakkımız yoktu, beynimizin yanmasına müsaade etmek için oldukça uygunduk.
'Nasıl ya, neden ki? Aynı ekmek işte, niye daha ucuz ki? Allaallaa!'
Bir çocuk için çağının ötesindeydi yine, 2'ye basıyorsun zıplıyor. 8'e basıyorsun eğiliyor. Ne olduğu belirsiz bir yaratıktı bu Hugo ama kesinlikle laftan anlıyordu!
Büyük ihtimalle o yaşta karşılaştığımız ilk veya en zor 'puzzle' idi. Bu bölümü geçmek için belli bir yolu izlemek gerekiyordu. Mahallede ilk çözen kişinin kısa bir süreliğine de olsa bir havası oluyordu şüphesiz. Size gelip bölümü geçmesi için türlü sevimliliklerde bulunurdunuz.
Akrabaları sınıflandırmada sorun yaşıyorduk fakat dedeleri tanımakta sıkıntı yaşamıyorduk. Yaşlı erkeklerin ikisi de dedeydi işte. Peki ya, Ay neden dedeydi? 'Ay dede' olayını ilk kim başlattı. Çok mu yaşlı ay? Dünya'nın babası mı ay?
'Anne? O etler, kuşbaşı? Anne kuş kafası mı? Ağlayacağım sanırım.'
Bu bir travmadır. Çocukken 'onedio' olsaydı, 'Aileniz cani mi değil mi bunu size söylüyoruz!' adlı bir test çözmeniz gerekebilirdi.
-Oya, şimdi mesela geçmiş zaman var, gelecek zaman var. Geniş zaman ne ki?
-Geniş zaman yalan zamanı. Mesela annemden zıplayan top istemiştim geçenlerde, 'Alırız' diye çekimledi onu. Üç ay oldu hala almadı.
Bu dumur çok ufakken yaşanılır. Daha sonra siz de kahverengi gözlü olduğunuzu fark edip, etrafı kahverengi görmediğinizi anladığınızda yırtarsınız.
Eski siyah beyaz fotoğrafları ve filmleri ilk gördüğümüzde, hangimiz hayatın eskiden gerçekten de siyah beyaz olduğuna inanmadık ki?
'İyi de uykum yok ki, neyin peşindesiniz? Benden gizli ne işler çevireceksiniz? Kuş kafalı pideden yiyeceksiniz yine dimi! caniler!'
Bu olgu da beyin yakıyordu açıkçası. Çevremizdeki büyüklerin sürekli bu canavardan şikayet etmesi, trafikte tartışan insanları görünce canavara dönüşeceğini sanmak... Meğersem bu saçı başı dağılmış bir insanmış. Düzgün çizsenize kardeşim! Çocuğuz biz, canavar falan bizim için gerçek olma ihtimali olan şeyler! Oynamayın bizimle kafamız karışıyor!
Hep orda, yakın gibi aslında. Fakat değil, ufuk çizgisi, aklımızı fazlasıyla kurcaladın sen de!
Bu büyükler gerçekten de delirmiş. Şahsen ben pirinç olsam, yenmek istemezdim. Ruh hastası mı bu pirinçler, yemeyelim de takılsınlar işte tabakta!
...Bu ilginç ve keyifli bir mücadele gerektiren dönemleri hatırladığınızda, suratınıza bir tebessüm yerleşmesi dileğiyle, hoşçakalın!
Türkiye'dekiler İngilizce öğrenirken İngilizlerin de Türkçe öğrendiğini sanmak. İngilizlerin Türkçe bilmediğini fark edince yaşanan hayal kırıklığı...
#22 keşke şimdi de zorla öğle uykusuna yatırsalar beni :D
-Odadan çıkman yasak! -Evden çıkman yasak! -Ceza olarak öğle uykusuna yatacaksın! -Arkadaşların ile görüşmen yasak! Küçükken bize verilen cezaların şimdilerde hobimiz olması.(9GAG'dan esinlenmiştir.)