Çizgi film deyip geçmeyin, her ne kadar çizgi de olsalar o karakterlerin de bir kalbi var ve bazen çok fena keder yüklü olabiliyorlar. Dram yalnızca sinema filmlerinde olmuyor. Çizgi filmler de dramın en yoğununu içerebiliyorlar!
İşte; 'Bizleri Gam Keder Sahibi Yapmaya Ant İçmiş Çizgi Filmlerin En Hüzünlü 16 Sahnesi'.
❗❗❗ Spoiler ❗❗❗
Zaten milleti küçük yaşta üzüntüden verem yapmaya ant içmiş bu çizgi film. Candy ile birlikte az ağlamadık. Onun kara bahtına az üzülmedik bu çizgi film sayesinde. Hele Anthony'nin ölümü vardı; bir parçamız da onunla birlikte attan düşüp Candy'nin kolları arasında can verdi.
Pokemon'un yeri zaten bizim için oldukça fazla. Her ne kadar kendisini Pidgeotto sanıp camdan atan çocuk kadar olmasak da biz de her izlediğimizde kaptırıyorduk kendimizi Pokemon'a. Dramsa dram, kahkahaysa kahkaha, hırssa hırs... Bütün duyguları en üst seviyede yaşatıyordu Pokemon bize. Ama Ash'in Mewtwo ile Mew'in savaşında ortaya atlayıp taşa döndüğü an Pikachu'nun onu hayata döndürmek için verdiği mücadele ve o anda pokemonların gözünden akan yaşlar vardı ki. O duyguyu bize her defasında daha keskin şekilde hissettirmeyi başarıyordu.
Bir aşk hikayesi nasıl olması gerekiyorsa öyleydi Carl ile Ellie'nin hikayesi. Zamanın ve hayatın birbirlerini çok seven iki insan için ne kadar kısa olduğunu gördük. Ellie'nin ölümü ise daha filmin başı olmasına rağmen pek çok insanı hüzünlendirmeye yetmişti.
Küçük bir çocuk için babasız kalmak çok zordur. Yavru aslan da olsa, insan o da olsa bu böyle. Babanızı kaybettikten sonra sizin için bu dünyayla savaşan insanı da kaybediyorsunuz aslında. Bir nevi tüm dünya karşısında tek başınıza kalıyorsunuz. Sizi düştüğünüzde kaldıracak, ya da sizden güçlülerle mücadele ettiğinizde destek olacak biri olmuyor. Simba'nın hikayesi de böyle. Küçük bir hatası ve amcası Scar'ın bitmek bilmeyen hırsı yüzünden babası Mufasa'ya genç yaşta veda etmek zorunda kalıyor. Bu sahne de her ne kadar çizgi olsa da yürek burkmaya yetiyor.
Hyuga, Tsubasa'daki diğer karakterlerin çoğunun aksine daha çok sorumlulukları olan bir çocuk. Bu yüzden hayata karşı sert olmak zorunda. Sert olacak ki, güçlü darbelerin karşısında ayakta kalabilsin. Bu yüzden futbolda da sert oynamayı tercih ediyor. Hyuga'nın hikayesini öğrendiğimizde belki de Tsubasa'dan daha çok sevmiştik onu.
Clara'nın büyük annesi sayesinde Heidi köyünden uzakta olsa da en azından bazı zamanlarda eğlenebiliyordu. Bayan Rottenmeier'la başa çıkabilen tek kişi de büyük anneydi. Ama o gittikten sonra tekrar Almanya yine grileşti, Bayan Rottenmeier, baskını arttırabildi.
Hafızası kuvvetli olanlar hatırlar. 😊 Bir bölümde Casper'ın cadılar bayramı kutlamalarına katılmak için kendini boyadığı beyaz boya suya düşünce akmıştı ve partideki herkes onun hayalet olduğunu öğrendikten sonra korkup kaçmıştı. En çok üzen sahnelerin başında da bu sahne gelir.
Simba'nın babası Mufasa'nın ölmesi içimizi ne kadar acıttıysa Bambi'nin annesinin avcı tarafından vurulması da en az o kadar acıttı. Bir ormanda küçük bir aslan yavrusunun babasız kalmasından kötü bir şey varsa o da küçük bir geyik yavrusunun annesiz kalmasıydı. 😟
Spiderman'in birçok farklı senaryosu var. Belki de bunlardan en ilginç olanı ve bizi kendine bağlayanı çizgi filminde anlatılan Peter Parker'ın hikayesi. Mary Jane'e aşık olan ve evlenen Peter'ın, onun klon olduğu ve gerçek Mary Jane'in kayıp olduğunu öğrendiğinde tüm dünyası çökmüştü. Tabii tam örümcek çocuğun mutlu olduğunu gördük derken bir anda sevdiği insanı kaybetmesi bizim de içimizi burkmuştu.
Belki hiçbir zaman, dolabımızda bizi eğlendirecek sevimli bir canavarımız olmadı ama Sulley'in Boo'ya olan sevgisi sayesinde bunun nasıl bir şey olduğunu anladık. Bir veda insanın canını ne kadar yakabilirse bu veda da bizim içimizi o denli yaktı...
Şu kedinin şu fareden çektiğini başka kimse kimseden çekmemiştir. Jerry'nin küstahlığı yüzünden az dayak yemedi Tom. Kimimiz böyle olunca Tom'a gülsek de kimimiz de onun çektiği acıları kendi içimizde hissediyorduk. 😕
Gambit ve Rogue birbirlerini sevmelerine rağmen Rogue'un güçleri yüzünden birbirlerine dokunamıyorlardı. Gambit de yakalandıkları bir bölümde Rogue'u öperek artık zarar görmekten korkmadığını göstermişti.
Bu çizgi film zaten başlı başına bir dramken son sahnesiyle ise insanın göz pınarlarını kurutmayı başarıyor. Baygın halde abisine yerdeki taşları gösterdikten sonra 'Pirinç topları yaptım yesene' demesi ve daha sonra ölmesi insanın aklına ne zaman gelse aynı acıyı yaşatır...
Oyuncak Hikayesi ilk seriden itibaren hepimizin gönlünü fethetmiş durumda. Woddy ve Buzz'ın ilk kez tanıştıkları dönemden itibaren girdikleri her macerada yüreğimiz onların oyuncak kalpleriyle birlikte attı. Küçükken bazen kendi oyuncaklarımızın da onlar gibi canlı olduklarını düşünmeden edemedik. Son filmlerindeki bu sahnede ise tamamen yanmasalar da yine o ana kadar yaşattıkları duygusallık gözümüzden bir damla yaş süzülmesine yetiyor.
İnsanın babasını kaybetmesinin verdiği acının tarifi yok. Hem de kendi dostun tarafından öldürülüyorsa... Hıçkıdık da babası öldüğünde güçlü olmayı öğrenmeye çalışan diğer çizgi kahramanlar gibi. O da ne yapacağını bilmiyor. Bu sahne itibariyle onun da en zor anında önüne atlayacak ve zorluklara göğüs gerecek bir babası yok artık. Bu yüzden de bu sahne de bizde derin yaralar bırakmayı başarıyor...
Her bölüm biterken, güneş vahşi batının tepeleri arasında batarken bizim de içimize bir dinginlik ve hüzün çökerdi. İçinde kocaman iyilikler barındırmasına rağmen yalnız kalmaktan kurtulamayan kovboyların şerefine... 😌
Kimsesiz Çocuk Remi vardı, işte benim ciğerler o gün bu gündür yok. 😭
bir de cedric in chene tecavüz ettiği iddası var.
biz ne acılarla büyümüşüz lan :(