Dehşet yönetimi teorisi bize cinsel ilişki hakkında bambaşka bir kapı açıyor!
Dehşet yönetimi teorisi bize cinsel ilişki hakkında bambaşka bir kapı açıyor!
İşte Grenberg, Solomon ve Pyszczynski'nin geliştirdiği 'Dehşet Yönetimi Kuramı' bizim önemli bir birey olduğumuzu kendimize ve çevremizdekilere ispatlamaya çalıştığımızı söyler. Bunun için seçtiğimiz bazı yollar şöyle: Çocuk yapmak, ırkçılık, türcülük, şöhret ve servet sevdası, ideoloji, din...
Nasıl mı? Ölümden sonra bir yaşamın varlığı inancı o kadar eski ki... Bu düşünce rahatlatmış bizi bin yıllardır. Aslında ölümsüzlüğü de şöyle betimlemişiz: Bilinç dahil insani olarak addettiğimiz bütün özelliklerimizin toplandığına inandığımız ruh, başka bir dünyada yaşamaya devam eder, beden ise hiç mühim değil. Bu da bizim ölümsüz olduğumuz anlamına gelir.
Mesela birine söverken 'ayı ya da köpek' diyebiliyoruz; ancak hiç düşünmüyoruz ayıyla ortak hücre yapımızı ya da bir köpekle olan ortak dürtülerimizi. Ama bütün bunlara rağmen cinsel ilişki sırasında öyle 'hayvani' oluruz ki aklı kenara bırakıp hazza teslim ederiz kendimizi. Ve sonuç olarak sürekli kaçtığımız hayvan olduğumuz gerçeği karşımızda durur ve dehşete düşeriz.
Cinsel ilişki gibi 'hayvani' bir davranış sonucu üremektedir. Yani sözün özü cinsellik bize hayvan olduğumuzu, zaaflarımızı, doğallığımızı ve hepsinden öte ölümlü ve gelip geçici bir varlık olduğumuzu hatırlatır. Ki bu yüzden bizimki dahil birçok toplumda cinsellik bir tabudur, üstü örtülmeye çalışılır.
Seçilen iki gruptan birinci grup cinsellik hakkında düşündürülürken ikinci grup başka konulara yönlendirilir. Sonrasında ise yarım kalan bir kelime oyununu tamamlamaları istenir. Çıkan harfler şöyledir: Gra _ _ Cinsellik hakkında düşünen grup bu kelimeyi 'grave (mezar)' diğer grup ise genel olarak 'grape (üzüm)' olarak tamamlar.
Demek ki cinsellik ve ölüm bir tahterevallinin iki ucu gibi... Zaman zaman biri ağır basıyor ancak her an bir mesafe olmak zorunda. Biri inmeye kalksa tahterevalliden bu sefer denge kayboluyor ki o zaman vah insanın haline!
Bunun bir ilacı yok gibi duruyor. Ancak yapılan başka bir çalışma enteresan; Eğer cinsellik katılımcılara fiziksel bir şey değil de duygusal bir şey olarak yansıtılırsa ölüm düşüncesinin azaldığı ya da ortadan kalktığı görülüyor. O halde iki yol var gibi duruyor: Becerebilirsek bir hayvan olduğumuzu kabul etmek ve/veya cinsel ilişkiyi duygusal bir birleşme olarak görmeye çalışmak. Siz ne dersiniz?
Giysi giyen ve kendi düzenlerini oluşturmayı tercih etmiş hayvanlarız.
ölümlü dünya