Merhaba, öncelikle Onedio’ya böyle bir imkan sunduğu için teşekkür ediyorum. Derdimi anlatmayı, belki benimle aynı şeyleri yaşayanlarla buluşmayı, hiç olmadı çare bulmayı istiyorum. Okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim, yorumlarda buluşalım.
Onedio editörünün notu: Kullanıcı tarafından hazırlanan bu içeriğe görsel desteği ve dil bilgisi düzenlemesi dışında herhangi bir müdahalede bulunulmamıştır.
Bunları aşağı yukarı benimle ilgili fikriniz olsun diye söyledim. Ayrıntılara tabii ki gireceğim. Ancak öncelikle söylemek istediğim bir şey var. Başlığı okuduktan sonra mutlaka beni yargılayanlar olacaktır. Yapmayın demiyorum ama unutmayın, kul kınadığını yaşamadan ölmezmiş. O nedenle, beni kınamadan önce belki kendi hayatınıza da yakından bakma fırsatı bulursunuz.
Yemyeşil, içinden mavilikler geçen müthiş bir kampüste el ele dolaşmak, birlikte vakit geçirmek, sabahlara kadar beraber olmak… Herkesin hayatında en az bir kez yaşaması gerekiyor diye düşünüyorum.
Aynı bölümde olmasak da birlikte ders çalıştık, sabahladık, farklı memleketlerde yaşasak da yazları orta noktada buluştuk, tatillere gittik, ailelerimizi bir araya getirdik ve birlikte mezun olduk. Mezun olur olmaz da iş bulduk, yakın plazalarda tam da istediğimiz gibi pozisyonlarda çalışmaya başladık. Birlikte eve çıkmayı düşündük ama ailelerin de desteğiyle butik bir düğün yaparak evlendik. Butik, çünkü kocaman bir düğüne vereceğimiz parayla minik bir Avrupa turu yaptık. Dolar, euro henüz bu kadar coşmamıştı tabii…
Her şeyi birlikte yaptık desem, yanlış olmaz. Gencecikken tanışmanın bütün avantajlarını kullandık ve birbirimizi olabildiğince tanıdık. Etrafımızdaki insanlar her şeyi çok çabuk tükettiğimizi söylese de biz öyle hissetmedik. Nefes almamızı, birbirimizle ayrı zamanlar geçirmemizi öğütleseler de yapmadık. İnsan dünyaya bir daha ne zaman geliyor ki? Tabii ki bütün vaktimizi birbirimize ayıracaktık, aksini hiç düşünmedik bile. Şarap tadımına da, pastacılık kursuna da, golfe de, yogaya da birlikte gittik ve çok güzel vakit geçirdik.
Yanlış anlamayın, kesinlikle çok istiyordum ama ne denir, kazara… Haberin şokunu atlattıktan sonra çok sevindik. Artık 3 kişi olacaktık ve sevgimiz daha da büyüyecekti ama ah o bulantılar, ağrılar, korkunç sabahlar olmasaydı. Çamur gibi bir dille sabaha başladıktan sonra üç ay boyunca ağzıma hiçbir şey koyamadım. Rahmimde ağrılar oluyordu ve doktor düşük tehlikesi olduğunu söylüyordu. Dikkat ettik, atlattık derken hoooop 26. haftada aceleci oğlumuz dünyaya geldi. Bir ay yoğun bakımda kaldı ama bir sorun ben ne haldeydim.
Uyumuyor, emmiyor, ağlıyor ve sürekli sesler çıkarıyordu. Annem ve kayınvalidem gelmişti ama olmuyordu. Prematüre doğmasının da tabii büyük bir payı vardı ama gerçekten kabus gibi bir altı ay geçirdik. Eşimle de birbirimize destek olmaya çalışıyorduk ama çok uzaklaşmıştık artık. Doğum izninin ardından ücretsiz izne ayrılmıştım ve o çok çalışmak zorundaydı. Gündüz işe gidiyordu, geceleri de çoğu zaman çeviri yapıyordu. Benimse gecem gündüzüm birbirine karışmıştı artık.
Konuştuk ve bir terapiste gitmeye karar verdik. Bizim çözemeyeceğimiz bir durum varsa, en azından bunu söyleyebilirdi. İstanbul’un en iyilerinden birine göründük ve düzenli olarak gitmeye başladık.
Gerçekten çok iyi bir terapistti. Bizi konuşturmayı başarıyordu ve hiçbir şekilde de yargılamıyordu. Bir taraftan kişisel sorunlarımızı da çözmeye gayret ediyordu. Belki de bu nedenle kendisine aşırı yakın hissetmeye başladım. Yaşam öykümdeki en ufak ayrıntıyı bile kaçırmadan anlatıyordum. Bazen konuyla alakası olmuyordu ama yine de konuşuyordum. Yanlış anlamayın, eşimi de dinliyordum ve kaygılarını anlıyordum. Evliliğimi kurtarmayı istiyordum ama çıkmaz bir sokağa girmiştim.
Beni çok iyi anladığını, yaşadığımın aslında aşk olmadığını, buna sık sık rastladığını anlattı ve bilmediğim Latince şeylerle beni ikna etmeye çalıştı. Haklıydı belki de ama hislerim hala devam ediyor ve ne yapacağımı bilmiyorum. Benimle benzer şeyleri yaşayan biri var mı? Siz de hiç olmadık birine aşık olduğunuzu düşündünüz mü?
Okumaya üşenenler için : >> Biz beyaz yakalıyız. üniversite neler neler yaptık ooo bunlar normal şeyler >> Biz beyaz yakalıyız. sizin gibi halaya durmadık butik düğün yaptık artan parayla avrupa turu yaptık . >> Biz beyaz yakalıyız Biz sizin hayal ettiğiniz hayatı yaşıyoruz. şarap bile tadıyoruz risotto yiyoruz >>Biz beyaz yakalıyız. ama korunmayı akıl edemeyecek kadar aklımız başımızda değil >>Biz beyaz yakalıyız çocuk bakmak baydı beni >>Biz beyaz yakalıyız. Terapistime aşık oldum
"ve her beyaz yakalı gibi hayatımızı doyasıya yaşamaya başladık."bir defa hayattan zevk almak mevcut olduğun konuma yada pozisyona bağlı değil sevgili arkadaşım.
Hiç okumadan direkt konuya giricem. 1-) abicim burayı watpade çevirdiniz. 2-) bir tane bile bu tarzda şunu şöyle yaptım başıma bu geldi benzeri hikayelerinizi okumadım. 3-) steamin verdiği özgürlük bahanesi ile denetlemeden eklediği çöplüğe dönen oyun mağazası gibi sizin içerikler de çöplüğe dönüyor böylece. 4-) Gerçi bi zamanlar içeriklerim eklenmiyor diye yorumlarda ağlayan insanlar vardı. 5-) Onlar bunlar ise eskisi gibi üye içeriklerini engelleyin amk