Türkiye'nin çalışanlarına iyi davrandığını söylemek pek de kolay değil. Bunu zaten bizzat çalışanlar olarak da deneyimliyoruz; ama Dünya Ekonomik Forumu'nun yayınladığı son raporlarla bu durum uluslararası bir onay da kazanmış durumda. 2015 Ekim ayında yayınlanan Human Capital Report, 124 ülkede devletin çalışanlarına sunduğu koşulları teker teker inceleyip karşılaştırıyor; Türkiye 68. sırada.
Detaylara beraber bakalım:
Human Capital projesinin başında bulunan Saadia Zahidi ve ekibi, çalışma boyunca çalışanlarını eğitimlerini, gelirlerini, ulaşım imkanlarını, çalışma koşullarını ve özlük haklarını incelemiş. Ardından, incelenen ülkeleri genel kriterlere bağlı olarak sıralamış.
Dünyanın en mutlu ülkeleri olarak kabul edilen İskandinav ülkeleri, bu sıralamanın da ilk 10 sırasını domine ediyor.
Listeye göz attığınızda Kuzey Avrupa ülkeleri ile dünyanın geri kalanı arasında bu konuda nasıl bir fark olduğunu rahatlıkla anlayabiliyorsunuz.
Eğitim, sağlık, sağlanan çalışma ortamı veya iş gücü gibi kriterlerin hiçbirinde başarı gösteremiyor. Nüfusun yaş ortalaması 28. Kişi başı milli gelir ise 19,556 dolar.
Bu payın ne kadar az olduğunu şöyle anlatabiliriz: Tarihin en büyük kriziyle ve işsizlik rakamlarıyla boğuşan Yunanistan'da bu oranlar yüzde 7,1 ve yüzde 4,2.
Avrupa ülkeleri içinde nitelikli iş gücü yaratma ve istihdam sağlama konusunda en başarısız ülkelerden biriyiz.
Mesela Rusya veya Kuveyt... Bu iki ülkeyi karşılaştırdığımızda, Rusya 2013'te 51. sıradayken 2015'te 26. sıraya yükselmiş.
Ama Kuveyt ise 2013'te 59. sıradayken 2015'te inanılmaz bir düşüşle 93. sıraya gerilemiş.
Çalışanlarının sabah işe gelirken yaşadığı tecrübeyi iyileştirmek üzere yatırım yapan bir şirket, her zaman akıllı şirkettir. Çünkü verimlilik çalışılan saatle değil, motivasyon ve konsantrasyonla belirleniyor.
Ve kurumsal politikaları bunun çevresinde kurgulamak. Bu durumda ortaya çıkacak 'yaratıcı enerji', sıralamada gerilerde kalan ülkeleri toplumsal olarak çok farklı bir seviyeye taşıyacaktır.
Pek çok şeyi; ama dikkate değer önemli bir nokta düşük kadın istihdamı. Raporu analiz ettiğinizde cinsiyet eşitliğine dayanan alanlarda ne kadar geride kaldığımızı görebilirsiniz.
Cinsiyetler arası eğitim veya gelir farkı gibi kategorilerde ortaya çıkan sonuç, lise öğrencilerinin ailelerinden saklamaya çalıştığı, birlerle dolu bir karneden farksız.
Kadınlar profesyonel yaşamda pozitif ayrımcılığa uğruyormuş gibi görünse de, doğaları gereği çalışkanlkı, azim, sebat ve sorumluluk bilinci ile öne çıkıyorlar.
Raporda kurumsal platformlarda kadın çalışanların iş performansının erkeklerden daha kısa soluklu olduğu belirtiliyor. Çabanın takdir edilmemesi ekseninde yaşadıkları hayal kırıklıkları ise onları daha çok yıpratıyor; ve hayatın farklı alanlarında vermek zorunda olduğu kararlar ve yapmak zorunda kaldığı mücadeleler, çalışan profesyonel kadının odağını kaybetmesine sebep oluyor.
Destek alan erkeğin / kadının özverili çalışması sadece kurum için değil, ülke için de yepyeni bir kazanç: 'Eğer kurumlar, kişinin mücadelesini kolaylaştıracak yaratıcı ve destekleyici uygulamalar sağlayabiliyorsa, kişinin iş performansı çok daha tutarlı ve sürekli olabiliyor.'
'How's Life' isimli rapor, incelenen ülkeler arasında Türkiye'nin en çok çalışan ülke olduğunu gösteriyordu. En çok çalışan ülke olan Türkiye, aynı zamanda en mutsuz olanıydı da.
Çalışmanız ne size mutluluk, ne de ülkeye gelir olarak geri dönmeyecekse, bu kadar çok çalışmanın ne anlamı var?
Şansal Kulabaş,
Harvard Business Review Türkiye
Mutluluğu nasıl ölçüyorsunuz çok merak ediyorum. Ne kadar çok tüketirseniz o kadar mutlu mu oluyorsunuz. Ya da refah seviyeniz ne kadar artarsa? Yani ne kadar çok üretirseniz? Peki kişi başına düşen teskin edici ilaç kullanım oranının bütün dünyada kişisel gelirle doğru orantılı olduğunu biliyor muydunuz? Bunu açıklayabilir misiniz? Bizim gibi olursanız mutlu olursunuz öyle mi? İşte sizin gibi olmaya çalışıyoruz. Ne istiyorsunuz okullarda daha süslü sıralar mı? Daha konforlu ofisler mi? Daha modern yollar mı? Evlerde daha şık mobilyalar mı? Daha iyi yasalar mı? Belki bir gün onlarda olur ama bu mutsuzluğumuzu pekiştirmekten başka bir işe yaramayacak. Arzuların ve eşyaların sürekli eskidiği bir dünyada materyalizm asla mutluluk getiremeyecek sizin anlamak istemediğiniz işte bu. Sizin medeniyetiniz insanlığa mutluluk getirmedi bunu kabul edin. Çünkü sizin medeniyetinizde insana yer yok! Sadece gösterişe yer var!
o iskandinav ülkeleri gelsin bakalım orta doğuya ondan sonra görürüz neyin ne olduğunu adamların tek derdi havanın biraz soğuk olması o kadar bizdeki dertleri yazsam 10 tane a4 lazım
Türkiye'de alenen bir emek sömürüsü var ve bunun çalışana maddi ya da manevi bir getirisi de yok. Vahşi kapitalizmin en güzel uygulandığı ülkeyiz. İnsanlar buna isyan etmezse birileri multi milyoner olacak diye insanlar yakında günde 15-18 saat çalışmak zorunda kalırsa şaşmam. Süs iş kanununda haftalık çalışma süresi 45 saat ben geçen yaz temmuzda haftada 105 ayda 420 saat çalıştım bu ülkede yaşadığım dan nefret ederek! Bu sömürüde çalışmak zorunda kaldığım ve milyonlarca insanın bu durumda kaldığı gibi. En acınası kısımsa sıradan bir şey olarak kabul ediliyor bunlar artık bu ülkede.