Ukrayna'da ki Çernobil Nükleer Santral'ında gerçekleşen, Avrupa'nın birçok bölgesini etkileyen kazanın üzerinden 28 yıl geçti. Radyasyon seviyesi halen yüksek seviyede fakat ziyaret etmek isteyenler kontrollü bir şekilde 30km yakındaki ziyaret edilebilen alana girebilmekte.
4 numaralı reaktör patladığında, itfaiyeciler hazırlıksız ve bu patlama için yeterince donanıma sahip değildi. ve patlamayı takip eden günler içinde birçok kişi radyoaktif hastalıktan öldü.
Bugün, reaktör som çimento duvarlarla örtülmüş durumda ve uranyum izotoplarının atmosfere karışmasına engel olmaya çalışmaktadır. Fakat reaktörde hala ufak çaplı yangınlar ve patlamalar olduğundan dolayı, çimentoda radyoaktif sızıntılar riski oluşabiliyor. Bu yüzden düzenli olarak reaktörün bakımı yapılıyor.
Zamanının örnek Sovyet şehri Prypiat 50,000 kişiye ev sahipliği yapıyordu ve nükleer santrali bünyesinde barındırıyordu. Patlamadan sonra şehir terk edildi ve o zamandan bu zamana hiç el sürülmedi. Şu an boş ve ıssız olan bu şehri doğa kendi kendine temizlemeye çalışıyor.
Şehirden eski bir okul...
Bir anaokuluna yaklaştığınızda ölü gözlerle sizi izleyen oyuncak bebekler karşılaşabiliyorsunuz. Ziyaretçilerin hiç bir şeye kesinlikle dokunmamaları tavsiye ediliyor.
Bazı raporlara göre, yaklaşık 4,000 çocuğa Çernobil patlamasının direk sonucu olarak Tiroid kanseri teşhisi konuldu.
Eski anaokulunda bulunan isli ve paslı yataklar. Neredeyse müzik kutularının melodilerini duyar gibi oluyorsunuz ve ani bir şekilde patlama anındaki paniği hissetmeye başlıyorsunuz. Hayat dolu bir hayal gücü için uygun bir yer değil kesinlikle.
Prypiat içinde bulunan şeylerin güvenli bir şekilde imha edilmesi yüzyıllar alacak, ve zaman boyunca, insanlığın belirtileri doğal bir şekilde yok olmaya devam edecektir.
Duvarlarda Sovyet çağının propagandaları ve resimleri göze çarpıyor. Aslında Prypiat, devletin gücünü ve etkisini göstermek için model şehir olarak inşa edildi ve Çernpbil ulusal bir gururun sembolü oldu.
Eski spor salonu boş olan havuzuyla ziyaretçilerin ilgisini çekiyor. Kırık camlar ve çatlak seramik fayanslar her yerde. Spor salonunun içinde ve bitişik binaların arasında çığlığınızın yankısını rahatlıkla duyabilirsiniz.
Yosunlar, toprak ve çalılar zararsız görünüyor, fakat bu şeyler çok fazla radyasyon emmiş durumda. Ziyaretçilere adım attıkları yerlere dikkat etmeleri gerektiğini anlatıyorlar. Bütün ziyaretçilerin özellikle açıkta olan eller ve ayakları radyasyona maruz kalmamaları için kapattırılıyor.
Lunaparkın felaketten 2-3 gün sonra açılması planlanıyordu. Bu gıcırdayan, paslı, ve radyoaktif dönme dolap hiç bir müşteriye hizmet etmedi.
Komünist parti liderlerinin portreleri halk tiyatrosunun sahne arkasında sahne ekipmanlarıyla beraber muhafaza ediliyor ve üzerleri ağır bir toz katmanıyla örtülmüş durumda.
Eğer bu ziyaretinizde müzik dinlemek isterseniz, bu piano mağazasında akordu bozuk tellerin seslerini dinleyebilirsiniz. Bakımsız gıcırdayan ahşap ve rüzgar sonucu etrafta ilginç tıngırtılar ve ürpertici ıslık sesleri de cabası.
Doğa dikkat çekici bir biçimde kendini iyileştiriyor. Geyik, karaca, domuz, kurtlar ve ayılar bölgede görülebiliyor ve bunlar gün geçtikte çoğalıyorlar. Bilim adamları henüz büyük ölçüde bir mutasyona rastlamadılar. Bu dev kedi balıkları reaktörün yanındaki radyasyonlu nehirde balıkçılardan korkmadan yüzebiliyorlar.
Çernobil'de daha kötü şeyler de olabilirdi. Rüzgarlar sayesinde binlerce hayat kurtuldu. Sovyet hükümeti aslında reaktörü yoğunlaşmış nüfusu haraf etmek için Ukrayna'nın başkenti Kiev'in 15 mil uzağına inşa etmeyi planlamıştı.
Peki Çernobil'den bir şey öğrenebildik mi? Bilim insanları Japonya'nın 2011 Fukushima nükleer felaketinin etkilerinin uzun sürede daha kötü sonuçlar meydana getireceği konusunda bizi uyarıyor.