Cep telefonları, daha doğrusu akıllı olanları artık vücudumuzun bir parçası. 'Bunlar yokken ne yapıyorduk?' deyip yücelttiğimiz akıllı telefonlar yaklaşık on beş, tüm cep telefonları ise yaklaşık 25 yıldır hayatımızda. Üstelik ilk yıllarında günümüzdeki kadar popüler de değillerdi. Örneğin küçük bir çocuğun telefonunun olması dünyanın en garip şeyiydi. İşte o dönemleri hatırlayanların çok iyi bildiği ve yeni neslin asla anlayamayacağı şeyler.
Ev, anne-babamızın telefonu, iş telefonları, en yakın arkadaşımızın ve hoşlandığımız kişinin telefonu... Bu kadar çok telefon numarası ezberleyebilecek kadar geniş bir hafızamız vardı.
Bunun için özel telefon defterleri bile vardı. Telefonunu yeni öğrendiğimiz kişinin numarasını özenle yazar, zaman zaman bu numaraları baştan temize çekerdik. Birini arayacağımız zaman da önce numarasını bulmak gerekirdi.
Bir yandan telefonla konuşup, bir yandan parmakları kabloya dolayıp oynamak.
İyi bari bunlar retro diye yeniden moda olmadı. Yoksa oldu mu?
Bu yüzden ailemizle az tartışma yaşamadık. Yeni nesilin asla bilemeyeceği bir saçmalık.
İlinizde yaşayan herkesin telefon numarasını evinizde bulundurmak istemez misiniz? Bu rehberin girmediği ev yoktu.
Saatler süren bu aramalar sonucu baktığınız her yeri sarı görmeniz olasıydı.
Nasılsa tüm numaralar elinin altında. Özellikle küçük çocukların en büyük eğlencesiydi.
Tür: Gerilim IMDB Puan: 8.3
Dönemin popüler ünlüleri de 900'lü hatlardan nasibini almıştı.
Postaneler ve büfelerde de telefon bulabilirdiniz ama en iyi yöntem bu jetonlu veya kartlı telefonlardı. Önlerinde uzun kuyruklar görünce şaşırmazdınız.
Yön bulma kabiliyeti zor olanlar için işler zordu.
Sizin evin oradan geçerken şöyle bir uğrayan arkadaşa en paspal halde yakalanmak...
İnsanlar mizah dergilerini tuvalette okumak için alırdı desek yanlış olmaz.
Bir tuvalet ritüeliydi. Şampuan, saç kremi, deterjan kullanımını en iyi bilenler bu yollardan geçti.
Özel televizyon dergileri, sinema ekleri. Bugün öğrenmesi çok basit olan bir bilginin ulaşılmaz ve değerli olmasıydı.
Elbette daha sonra filmi fotoğrafçıya verip bu değerli fotoğrafları 'yaptırmak'.
Elbette sadece dev ağır walkman ya da discman ile. Sevdiğim kasetleri, CD'leri de taşıyayım diyen herkesin büyük bir sırt çantası taşıması şarttı.
Işıklısı, hesap makinelisi; hatta saatli kolye ve yüzüklerin çıkış noktası elbette saati öğrenmenin tek yolu olmasıydı.
İlk SMS diyebileceğimiz bu not alışverişi, gizli olduğundan mıdır nedir inanılmaz eğlenceliydi.
Cep telefonları çıkmadan önceki aydınlık dönemi yaşamış efsane nesil demek daha doğru olur sanki.
'' Cep Telefonları Çıkmadan Önceki Karanlık Dönem '' ne demek? eskiye b.k atmak için elini kenefe zorla sokmaktan farkı yok bu yaptığınız. hangi yaş grubundasın bilmem ama birçok kişinin geçmiş yaşamına hakaretten başka bişey değildir bu!! biraz saygı, biraz terbiye lazım. şimdiki nesli de eskiler beğeniyor mu zannediyorsun. burnunu telefondan ve bilgisayardan kaldırmayan, iki kelime sohbet etmeyi beceremeyen embesil bir nesil yetişiyor. halen kimse farkında değil. belki arada bir kaç akıllı çıkar.
Karanlık dönem derken? Seni simsiyah gecenin koynunda yapayalnız döverim editör. En güzel dönemdi o dönemler.