Cenaze görevlisinin anlattıklarında inanılmaz detaylar var. Dünyanın en zor işini yapıyor olabilir bu insanlar.
Cenaze görevlisinin anlattıklarında inanılmaz detaylar var. Dünyanın en zor işini yapıyor olabilir bu insanlar.
Önemli not: İçeriği okumadan önce hassasiyetlerinizi gözden geçirmenizi öneriyoruz.
Videoda yayınlanan çarpıcı soru cevapları sizler için derledik.
Biz bu görevin öncelikle imani bir mesele olduğunu, dini bir hizmet olduğunu, farz olduğunu bilerek başlıyoruz. Onun dışında da karşılaşmış olduğumuz belli zorluklar var. Bize de büyükşehir belediyesin tahsis etmiş olduğu psikologlar vardır. Her bölgenin kendisine ait psikologları vardır ve belli günleri vardır. Gelip seninle konuşurlar, anlatırlar, dertlerini dinlerler, yön gösterirler, yardımcı olurlar. İmani durum olmasıyla, ailelerimizin desteğiyle üstesinden geliyoruz.
Kimsesiz cenazeler normal vatandaş gibi defin ediliyor. Bu artık bir görev gibi olmuştur. Kurumun içinde 'kimsesiz cenaze geldi' bilgisi duyulduğu zaman o an müsait olanların hepsi cenazeye koşar. Bununla alakalı enteresan bir olay yaşadım. Nijer'den gelen müslüman bir kardeşimiz Umre'ye gitmek için İstanbul'a geliyor. Buradan Umre'ye gidecekler. İki tane bayan, biri yaşlıca. Kalp krizi geçiriyor, vefat ediyor. İşlemler bizim burada oluyor. Cenazeye de görevli olarak ben gittim. Kimsesiz cenaze, sahibi yok, yakınları yok deyince hemen bizden 2-3 tane güvenlik geldi. O sırada başka cenaze gelince onlar oraya gittiler ve toprak atacak kimse kalmadı. Durumu böyle görünce sarığımı, cübbemi çıkarttım. Okurken toprak atmaya çalıştım. O esnada mezarlara su bırakan çocukları suları bırakıp toprak atmaya başladılar. Hatta mezarlığın kapısında duran engelli bir kardeşimiz sürünerek geldi ve toprak atmaya başladı.
Oldu. Bu birçok arkadaşımızın başına gelmiştir, bizim de geldi. Benim başıma ilk geldiği zaman bir afalladım çünkü eğitimlerim arasında hiç böyle bir şeyle karşı karşıya kalmadım. Birden birisi 'helal etmiyorum' deyince ne diyeceğimi unuttum, aklıma gelmedi. Cenazenin birinci derece yakınlarından çocukları vardı. Çocuklarıyla yan yana getirdik. 'Ne hakkınız varsa onlarla beraber helalleşebilirsiniz. Burası hesaplaşma yeri değil, helalleşme yeridir' derler hocalarımız hep. Hesabı orada değil de cenaze defininden sonra yaptırırız, yan yana getiririz. Helalleşme durumu bu şekilde devam eder.
Karşılaşıyoruz. Bizlerin aslında cenaze imamı olarak karşılaştığı en zor konulardan biri de bu hurafelerle ilgili konular. Mesela yine başıma gelen bir olay: Tabutların üzerine eğer erkek ise havlu atılır, kadın ise başörtü atılır. Bunu biz sorduğumuz zaman şöyle açıklarlar: Cenazenin kadın mı, erkek mi olduğu belli olsun diye. Bir tane bayan kardeşimiz, cenaze defin işlemi bittikten sonra seslendi diğer vatandaşlara. Tabutun üzerindeki örtüyü getirin, başına bağlayacağım dedi. Bu sürekli gördüğümüz bir şey olduğu için artık normal karşılıyoruz, bir şey de diyemiyoruz. Bir tanesi de ordan şunu söyledi: O başörtünün yetim birisine verilmesi gerekiyor. Ben de dinliyorum... O başörtüsünü vermedikleri için, çıkardı kendi başörtüsünü mezarın başındaki tahtaya bağladı. Söyledim, ablacığım ne yapıyorsun sen dedim, bizde böyledir dedi. Benim için çok şaşırtıcı ve üzücü bir olaydı.
Cenaze bize geldiği zaman başı gövdesinden ayrılmış bir şekilde gelmiyor. Çünkü bizden önce her zaman adli tıpa gider, otopsiye gider. O durumla karşı karşıya kalmış cenazeler incelenir nasıl oldu bu olay nasıl yaşandı diye. Bu sebeple kalın iplerle örülmüş, aslında kopmuş ama dikilmiş cenazelere denk geldim ben
Şöyle bir durum oldu. Biz uzun yıllardır gassallık yapan bir abimizden hem işi öğrenirken hem de beraber çalışırken bir vatandaş bize şöyle bir soru sordu: 'Hocam uzun yıllardır bu işi yapıyorsunuz, hiç dirilen, canlanan gördünüz mü?' dedi. Hoca efendi dedi ki: 'Tabii gördüm' dedi. Ben de ilk kez böyle bir şeyi duyduğum için şaşırdım. Ben de merakla bekledim tabii. Hocamız dedi ki 'Yıkadım kalktı, yatırdım, yine kalktı, yine yatırdım. Sonra birden uyandım' O sırada tabii herkes gülmeye başladı. (Yani böyle bir şeyin yaşanmış olması neredeyse mümkün değil)
Bize genelde sorarlar hocam nasıl oluyor bu iş diye. Aslında meselenin gerçeğini bilmedikleri için bu konuya girerler. Hatta şuna şahit olduğumu bilirim. Gassallık yaparken mesela ben çeviriyorum cenazeyi, diğer arkadaşımız da pamuğu kefenin üzerine koymak için aldığı zaman cenaze sahibi arkasını dönüp 'ben bakmayayım' der çünkü pamuğun tıkandığını düşünür. Biz uyarırız, sizin zannettiğiniz gibi değil diye. Pamuk tıkanma şeklinde olmuyor, sadece altına seriliyor. Bunu biz söylediğimiz zaman cenaze sahibi rahatlar.
Bu durum bana çok şey katıyor çünkü biz sürekli cenazenin başında bekliyoruz. Mesela cenazenin yakını geldiği zaman Ahmet nerde, Mehmet nerde, Ayşe nerde, Fatma nerde diye sormuyorlar da cenaze nerde, cenazeyi nereye götürdünüz diye soruyorlar. İnsan öldüğü vakit, ismi bile yitiyor, ismi bile gidiyor.
Son cümle hayat felsefesi yapılası cinsten..
Her baba yiğidin yapacağı iş değil.
Röportaj'ın burası beni bitidi resmen tüm hayatın açık ve net özeti resmen. ( Mesela cenazenin yakını geldiği zaman Ahmet nerde, Mehmet nerde, Ayşe nerde, Fatma nerde diye sormuyorlar da cenaze nerde, cenazeyi nereye götürdünüz diye soruyorlar. İnsan öldüğü vakit, ismi bile yitiyor, ismi bile gidiyor.)