Türkiye ile Çek Cumhuriyeti aynı ligin takımları... Son 20 yıldır seviyeleri aşağı yukarı aynı. Bir gün Türkler, Çekler’i Prag’da yenebilir; başka bir gün (dün olduğu gibi) Çekler Türkler’i İstanbul’da alt edebilir. Dün Çekler iyiydi, sağ bekleri Kaderabek bizim solumuzu açığa düşürdü; duran toplardaki uzmanlıklarını da bir kez daha yansıttılar sahaya... Ve Çekler kazandı dün...Bizim bugünkü asıl derdimiz Çekler’e yenilmek değil zaten. Bizim meselemiz başka, daha ciddi bir mesele...
Umut, katıksız mücadelesi ile bazı temel teknik eksiklerini telafi ederek A Milli Takım seviyesine yükselmiş bir oyuncu. Petrolofisi altyapısında yetişip Şampiyonlar Ligi ve Fransa Ligue 1’de de forma giyen Umut, bu “atom karınca forvet” özellikleriyle attığı gollerin çoğunda ekmeğini taştan çıkartır.Ancak dün maçı 1-0’a getiren golde Caner’in ortası İngiltere Premier Lig ortası kalitesindeydi. Maalesef 90 dakika boyunca da kalitemizin gerçekten yüksek olduğu tek dakikaydı.
Bir yanda ilk maçında Hollanda'yı 2-1 yenen Çek Cumhuriyeti, diğer yanda İzlanda'dan 3-0'lık mağlubiyetle dönen Türkiye... Şükrü Saracoğlu'nda beraberlik onlar için iyi bir sonuç olacaktı, galibiyet ise büyük ikramiye... Ancak Milli Takımımız'ın daha yarışın başında çok geriye düşmemek için kazanması gerekiyordu. Ay-yıldızlılar, sahaya İzlanda maçından farklı bir kadro ve farklı bir futbol anlayışı ile çıktı. İlk yarıda özellikle hücumda mükemmele yakın bir oyun vardı ekibimiz adına. Skoru 1-0 yapan golde hem Caner Erkin'in ortası hem de Umut Bulut'un kafa vuruşu muhteşemdi...
Haydi, diyelim ki İzlanda’daki kaza... Kadıköy’deki neydi? Ceza! Futbola yıllardan beri o kadar kötü davrandık ki kaybetmek kaçınılmaz oldu. Önce içerideki rekabeti kirlettik. Sonra uluslararası alanda, uluslararası standartları unuttuk. Temel değerlerden, disiplinden, taktikten, teknikten giderek uzaklaştık.
lk yarıda bu kadronun yapabileceğinin hemen hemen en iyisinden galibiyet çıkaramayışımız gerçek ve sıkıcı olan... Orta sahamızın ekstra 'Töre' motivasyonuyla önde, Umut'a yakın oyunu bütün devre boyunca akın sürekliliği sağladı. Dönen topları genel itibarıyla topladık. Kaçanlarda ise Selçuk ve Ozan (takımın en iyisiydi diyebiliriz) doğru geri koşularla rakibi kesti. Her şey yolundaydı. Rakibe kontra vermemekle kalmadık sadece 1 isabetli şut attırdık. Ancak onun gol olması şanssızlık değil. Kabul edilmiş çaresizlik.
Son iki turnuvayı ıskaladık. Hedefteki üçüncüsüne de iyi başlamadık. Bu yüzden rakibimiz olan bir takımı, evimizde ağırlarken, 'akıllı' olmamız gerektiğini düşünüyordum. Sakat sayısını bizim editörler sorduğunda, 'Vardılardı da ne oldu?' cevabını verdim. Çekler karşısında da kimin eksikliğini hissettik... Veya Arda ile iki bekimizi bir kenara koyun, kim için 'iyi ki var' diyebildik...
Ben siyaset, dış politika, ekonomi diyeyim siz aklınıza gelen alanları devamına ekleyin... Ülke hemen hemen her alanda bu denli formsuz olunca bu ister istemez futbola da yansıyor. Kaldı ki futbol bu formsuzluğun epeydir en göründüğü alandı. Ne var ki her alandaki propaganda üstünlüğü gibi buradaki de ‘gerçeklerin görünmesini’ uzun süre perdeledi. Ama o kıymetli sözdeki gibi; “Gerçeklerin er geç ortaya çıkmak gibi kötü (iyi) bir huyu vardır.”
Umutlar yavaş yavaş tükeniyor... Böylesine mağlubiyetleri anlayabilmek mümkün değil... Karşımızda vasat bir takım var. Adı büyük olabilir ama öyle ahım şahım futbolculardan kurulu bir takım değil... İlk yarıya bakıyoruz; son yılların en iyi oyununu oynadık. Maça golle başladık. Caner çok iyi ortaladı, Umut kafayı çok iyi yere vurdu, dünyanın en iyi kalecilerinden biri olarak kabul edilen Petr Cech'in de yapabileceği bir şey yoktu.
İstekli başlangıcın bize hediyesi harika bir gol. Caner’in iadeli taahhütlü ortasına Umut’un tek ayakta bir yükselişi vardı ki... Balet misin be aslanım. Tan Sağtürk’ten mi ders alıyorsun? Kaleci Cech’in yapacağı tek şey topu ağlardan çıkarmak. Ve ardından yine bir klasik. Her uluslararası maçta olduğu gibi kalemizde bir yan top golü.