Barok sanatının en büyük temsilcilerinden biri olan Michelangelo Merisi da Caravaggio, Rönesans’ın mükemmeliyetçi yaklaşımına başkaldırır ve eserlerinde duyguların gerçekliğine sığınır. Ona göre hayat zaten mükemmel değildir, sanatı mükemmelleştiren de yalnızca bu gerçekliği tüm çıplaklığıyla ortaya koymak olacaktır.
İncil’in Apokrif kısmında yer alan ve birçok ressama ilham konusu olan bir hikâyeye Caravaggio’nun nasıl da bambaşka bir anlam yüklediğini göreceksiniz. İlk bakışta insana korku ve dehşet salan “Judith Holofernes’in Kafasını Keserken” adlı bu eser, yaşam ve ölüm arasındaki o ince çizgiye muhteşem bir vurgu yapıyor. Gelin, bu eseri Sanatın Tarihi'nin eşsiz anlatımından dinleyelim.
Ruhsal durum çözümleri yapılabilecek kadar ince ikonografik tasarım. Öldüğüne mi yanarsın kandırıldığına mı, eski ahit hikayelerine baktığında hep bir kötülük ve güzellik arasındaki tezatlık var. Tanrım, şimdi bu dul kadına kulak ver.
Sanat tarihi derslerinde en çok dikkatimi çeken detaylardan biriydi Judith. Erkek egemen bir toplumda kendi halkının intikamını alabilmek için saf değiştirmiş gibi yapan YÜREK YEMİŞ bir kadın. Belki onlarca ressam aynı temayı işlemiş olsa da Caravaggio’nun yansıtabildiği o etkileyiciliğe hiçbirisi benim için de ulaşamamıştır. Şu resme bakmak bile içimin yağlarını eritiyor. Bi dingil de çıkıp “aşufte” demiş bir de bu merdane hatuna. Yok kezban aq. Sizin gibi sığırlar mitoloji ve sanattan uzak dursunlar bi zahmet. Bulaşmadığınız bi burası kalmıştı 😷
Judith fitne peşinde aşufte Judith