Cansu Poyraz Karadeniz Yazio: Kara Mizah Sevenlerin Mutlaka Okuması Gereken Yazar: Muzaffer İzgü

Hayatta sizi siz yapan bazı kitaplar, yazarlar vardır. Okuduktan sonra ruhunuzda öyle bir kırılma yaratır ki artık siz, eski siz olamazsınız. Bende bu tarz bir kırılma yaratan, hatırlayabildiğim en eski yazar Muzaffer İzgü’dür. Beşinci sınıfta Erdal öz okuduğuma göre (sonra anlatılacak başka bir hikâye) sanırım Muzaffer İzgü okumaya başladığımda ilkokul üç civarlarındaydım.  

Muzaffer İzgü deyince aklıma gelen görüntüler; küf kokan gecekondular, muşambayla örtülmüş kırık camdan giren rüzgârın uğultusu, mum ışında kitap okumaya çalışan emekçi babanın çocukları ve o dramın kendine has komikliği… 

Sınıf bilinci, fırsat eşitsizliği, emeğin ucuz karşılığı nedir, Muzaffer İzgü kitaplarından öğrendim.  

6. katta oturan çocuğun babasının bodrum katta oturandan fazla kazanması, o çocuğun toplumdaki yerini etkilememeliydi. Ya da 3. katta oturan teyze, çöpleri karıştıran çocuğu, “Göz zevkimi bozuyorsun, git buradan!” diye kovmamalıydı.

“Öyle çok severdim ki balonları...Baloncuyu da çok balonu olduğu için dünyanın en mutlu insanı sanırdım.” 

'Zıkkımın Kökü, Muzaffer İzgü'nün kendi yaşamından yola çıkarak yazdığı bir roman, “Muzo” karakteri ise yazarın ta kendisi. Romanında; Adana'da, kiralık bir arsanın ortasına kurdukları derme çatma gecekonduda, ailesiyle birlikte verdiği yaşam mücadelesini anlatıyor.”

“Öf be, her işimiz rezilliknen. Yatışımız rezillik, kalkışımız rezillik, dam rezillik, yemek rezillik. İnan ki avrat, ölüşümüz de rezillik. Bugün ölsen belediyenin merhametine kaldın.” 

“Gecekondu'da yer alan öyküler, hepimize çok tanıdık gelen insan manzaralarının traji-komik anlatısı. Köyden büyük kente göçün, gecekondu yaşamının içler acısı panoraması; memurlar, emekliler, öğretmenler, seyyar satıcılar, yasalar, yasa koyucular… Hepimiz…”

“Heey namussuz, çık ortaya, hiç çekinme, korkma! Bu devlete yapacağın katkılardan ötürü çok ödüllendirileceksin, baş tacı edileceksin...” 

'Bir varmış bir yokmuş, bir ülke varmış. Ülkenin bireyleri öyle namuslu, öyle namuslularmış ki, koskoca ülkede ilaç için olsun bir tek namussuz yokmuş. İşte bu ülkede öğretmenler öğrencilerine, büyükler küçüklerine namusu bir türlü tanımlayamıyorlarmış.' Ülke yetkilileri ' Bir Namussuz Aranıyor...' duyurusu yapmak zorunda kalmışlar. Bulmuşlar mıdır dersiniz? Bir Namussuz Aranıyor, İzgü'nün gülmece kitaplarının 23'üncüsü.

“Küvet müvet dediysem hak getire, adam evin kirasını pahalı tutabilmek için banyoya leğenimsi uzun bir şey koymuş, adına da küvet demiş, bu küvet yüzünden kira yüz lira hop fırlamış. Hergele utanmasa, neredeyse bu uzun leğeni bize gömme banyo diye yutturacaktı da çok şükür ben çok önceleri bir yerde gömme banyo görmüştüm de yutmadım.” 

“1978 Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü'nü kazanan Donumdaki Para, Muzaffer İzgü'nün en sevilen öykü kitaplarından biri. Her dönemde güncelliğini koruyan öykülerinde, okurlarını yeni yeni insanlarla tanıştıran yazar, bu kitabında da kahkahalarla güldürüp, kara kara düşündürüyor.”

“Beni paranoyak ettiler, dilerim kendileri şizofreni olsunlar. Gerçi kendilerini şöyle sıkı bir muayeneden geçirsek birçoğu şizofreninin de ötesinde hastadırlar ya! Olan bana oldu.” 

Dayak Birincisi'nde İzgü, bir yandan polis devletini, diktatörlüğü ve askeri rejimleri eleştiriyor, bir yandan da yaşanan acıları gün yüzüne çıkarıyor, ancak bunları yaparken bir an için bile yüzünüze bıraktığı gülümsemeden vazgeçmiyor.

Twitter

Instagram