Çalışırken görüyorlar, mutlusun zannediyorlar. Bazen size de sanki bütün iş yükü sizin omuzunuzdaymış gibi geliyor mu? Eminiz ki çalışan herkese böyle bir his yer yer geliyordur. İşte böyle anlarda başınızda bitip size sorular soran birtakım arkadaşlarınız da illaki vardır. Onları boğun demiyoruz elbette ama içinizden öyle bir his gelip geçmiyor mu?
PES oynuyorum, bir tur da sen ister misin? Ama Barcelona’yı alma o benim…
Çünkü ben manyağım, boş durursam, bir çay molası verirsem öleceğimi düşünüyorum. Olamaz mı?
Daktilom bozuldu, mahalledeki Akif Usta’ya verdim, tamir edilince ona geçicem tekrar.
Ne yapayım, müşteriye telgraf mı çekeyim, mektup mu yazayım?
Hadi canım! Benim niye hiç aklıma gelmedi bu?
Oha bu ne orijinal fikir ya, oysa ben “Ağzına sıçalım” deseler evet diyorum. Hep ondanmış demek ki.
Yoo bitti, ama alışkanlık işte öylesine bir şeyler yazıyormuş gibi yapıyorum burada.
Bilmem, senin ağzın iyi laf yapıyor git patrona bir sor bakalım bekleyebilir miymiş?
Sonra başkası mı yapacak? Yine ben yapacaksam neden sonra, senin gönlünü hoş etmek için mi?
Bir şey sorabilir miyim? Sen başıma bela mısın? Boş verince halloluyor mu yani? Bu maili yazmasam tüm dertlerim bitecek mi? Bitecekse boş vereyim.
Bana kalsa 4’te çıkarım da, bana kalmıyor işte.
Saçmalama ben stresin hastasıyım, kalp krizi geçirene kadar devam etmek en büyük arzum. Vasiyetimdir cenazemi buradan kaldırın ki işten ayrı kalmayayım.
Tamam, şu 36 maile sen cevap verirsin tamam mı, ben kaçtım.
Değilim, yapacak iş çok sığır!
Kiramı, faturalarımı, kredi kartı borcumu falan sen öde sana önem vereyim, olur mu?
Hayır!
İnanmıyorum, ciddi misin? Oysa ben 28 yıldır buradan hiç çıkmadım.
Ben bitirmedim, sen kalıyor musun?
o insanlar kotulugunuzu istemiyo biliyosunuz dimi gommeniz gereken bisey yok burda