Çok sevindim onun adına . Gerçektende bi an yanınızda göremediğinizde bile çocuğunuz kaybolmuş gibi panik oluyor insan . Böyle olmalı zaten . Yaşama hakkı vermek sevmek sevilmektir . Saygı duyulmalı . :)
İnan bana bazen bir yakının vefat edince , insan ister istemez yaşanmış olan şeylerden dolayı istem dışı bir değer veriyor ve az veya çok üzülüyor . Ama hayvan dostlarımızda öyle olmuyor . İçgüdüsel iradesine rağmen senin yaşamına ayak uydurduğunu ( yeme içme ve diğer alışkanlıklar ) seninde onun yaşamına saygı gösterdiğini biliyorlar . Doğum yaptıklarında veya bir şey başardıklarında sana gösteriyor . Bazen yardım istiyor . Ya da ediyor .
Çok sevindim onun adına . Gerçektende bi an yanınızda göremediğinizde bile çocuğunuz kaybolmuş gibi panik oluyor insan . Böyle olmalı zaten . Yaşama hakkı vermek sevmek sevilmektir . Saygı duyulmalı . :)
Bir yerde okumuştum bilimsel bir araştırmaya göre evcil hayvanını kaybetmenin acısı, normal insan olan yakınını kaybetmenin verdiği acıyla aynıymış.
Şerefsizler yakalanmış mı peki?