Kapı kapanır kapanmaz 'ne zaman açılacak?' diye düşünen zihnimden kurtulmam birkaç saniyemi aldı ve sadece nefesime odaklandım… Meditasyon yapıp yapmadığımı dahi bilmiyorum ki...
Meditasyonun zaten kendi kendine olduğu, gözümü açsamda zifiri karanlık, BEN, en derinlerim ve nefesim arasında geçen 11 saat...
Bir gece öncesinden son yemeğimi 18:30 gibi yiyip 24 saati yemek yemeden ve su içmeden tamamladım. Aynı zamanda vücudumun kendini yenilemesine fırsat tanıdığım büyülü saatler...
Kendime hiç bu kadar yaklaştığımı hissetmemiştim. Hiçkimsesiz hiçbir şeysiz ve zamansız olma hali... Kimi zaman bir cenin gibi kıskıvrak kimi zaman genişleyen kabına sığmayan yaşamın kendisiydim...
Ah o kuş sesleri... Bir an bile susmadılar buradayız seni bekliyoruz der gibi... En derin en uzun kendimle başabaşa kalışımdı …
zenginlikden çıldırmış işte
Bu çağ hiç iyi gelmedi insanlara hiç
Bu kadar doğaydı, ruh alemiydi takılıp dolgudan botokstan mimik oynamıyor ama. Fizik iskeletorken yüz tombik Heidi mi olmalı? Tezatlardan tezat beğen, hep boşluktan bunlar.