Hayatımız boyunca hepimizin diline pelesenk olmuş bazı şeyler vardır. Zaman geçtikçe ve yaşımız ilerledikçe kısacası hayat tecrübemiz arttıkça aslında bu cümleleri sadece kendimizi avutmak için söylediğimizin farkına varıyoruz.
İşte o şeylerden bazıları;
Lise hayatımızın sonuna kadar yıllarca bu cümle ile kandırılıp, yarış atı gibi koşturulduktan sora. Aslında hayatın esas zorluğunun yeni başladığını görmedik mi?
Evet iyi bir insan olabilmek de ne yaşamış olursan ol iyiliğinden vazgeçmemek de büyük bir erdem. Ancak kötü insanların giderek çoğunluk durumuna geçtiği günümüzde git gide bu konuya inanmak güçleşmiyor mu?
Sahiden kalmıyor mu, emin miyiz? Ya da o kişi bizden bir çok şey alıp götürdükten sonra ne yaşadığının artık pek bir anlamı kalıyor mu?
Elbette kişi kendi mutluluğunu yaratabilir ama hayat ve insanlar bunun gerçekleşmemesi için sürekli önümüze engeller çıkarırken gittikçe çaresizleşmiyor muyuz?
Oysa en büyük darbeleri iyi niyetle yaklaştığımız insanlar tarafından saf ve salak konumuna düşürüldüğümüz için almadık mı?
Sevgi dediğimiz şey beraberinde kıskançlık, paylaşamama ve sahiplenme gibi duygular getirirken de o kadar saf mı gerçekten?
Olmuyor. Çünkü biz insanlar hep daha fazlasını isteyip, bekleyen varlıklarız. Bu yüzden bir türlü 'her şey' güzelmiş gibi hissedemiyoruz.
Belki eskiden öyleydi ama hele de şimdi ki düzende dürüstlük gerçekten hala kazanıyor mu sizce?
Sevginin kıymetini bilemeyen bu kadar insan olduğunu, hak etmeyen kişilere beslediğimiz sevgimiz boşa gittikçe fark etmedik mi?
Yetişkin biri haline geldiğimizde her istediğimizi yapabileceğimize inandık. Ancak çoğumuz bunları yapabilmek için öncelikle paraya ihtiyacımız olduğunu ve aslında özgürlüğümüzü kısıtlayan en büyük şeyin para kazanmak için çalıştığımız işler olduğunu acı da olsa fark ettik.
Gerçekten paylaştıkça çoğalıyor mu yoksa mutluluğumuzu kıskanan insanların çoğalmasına ve hayatın sanki bu mutluluğa gölge düşürmek için elinden gelen her şeyi yapmasına mı sebep oluyor?
Kazandığı pek çok durum olsa da çoğumuz, aşkın her şeyi çözemediğini yaşadığımız tecrübelerle anlamışızdır herhalde.
Belki büyüdükçe geçiyor bazı şeyler ama bir yandan da küçükken dert ettiğimiz şeylerin yerini, kaç yaşına gelirsek gelelim geçmeyecek daha büyük dertler de almıyor mu?
Eğer iyi bir çocuk olursanız, belki Şirinler'i bile görebilirsiniz.
Kardeş ben bunların hepsine inanmaya çalışıyorum. özellikle 3 e. Öbür dünyada Allaha hesap vermiyicekmiyiz. Yada orda bizi daha iyi bir hayat beklemiyor mu?
Akşam akşam moralimizi de bozdunuz -,-