Velileri ağır okul masraflarından, çocukları da ağır çanta yüklerinden kurtarmak çok mantıklı değil mi?
Velileri ağır okul masraflarından, çocukları da ağır çanta yüklerinden kurtarmak çok mantıklı değil mi?
Ayrıca okul üniformaları da yok, genelde kot pantolon ve sweatshirt giyiyorlar. Okul ihtiyaçlarını ve eğitimin tamamı da ücretsiz, veliler ek olarak bir harcama yapmıyorlar.
Okul yöneticileri hiçbir zaman hiçbir çocuk için 'yaramaz, tembel' gibi kelimeler kullanmıyor. Tam tersine çocukların özel yönlerine odaklanıp ona göre bir yaklaşım sergiliyorlar. Başarılı olduğu yönlere göre eğitim devam ediyor.
Finlandiya'da yaşayan bir veli şöyle açıklıyor: 'Okula ilk gittiğimde, çocuğumun ne kadar yaramaz olduğunu söylemeye başlayacaklar diye düşünüyordum. Ancak tam tersi, çocuğumun ne kadar yetenekli ve özel bir çocuk olduğundan bahsettiler. '
Çocuklarını beslenmeleriyle uğraşmak zorunda kalmıyorlar, 'bento' adı verilen bu hazır kutuları çocuklarının beslenmelerine koyuyorlar. İçerisinde zararlı hiçbir şey yok bu nedenle raf ömürleri de kısa. Lisedeki öğrenciler için de öğle yemekleri okul tarafından verilmediği için anneler yine sabahları çocukları için yemek hazırlıyor. Ancak Japonlar genel olarak yiyecekleri taze tüketmeyi sevdikleri için yemek pişirme kültürü çok fazla yok. Yetişkinler gibi çocuklar da hazır ve sağlıklı gıda tüketiyor.
Kapının önünde çıkardıkları ayakkabılarını sınıfa kadar taşıyıp, sınıftaki dolaplarına kilitliyorlar.
Bir veli şunları söylüyor: 'Öğrenciler öğretmenleriyle eşit zeminde bir iletişim sergiliyor. Bu bir yandan iyi, çocuklar aşağılanmış hissetmiyor ancak bazı durumlarda yetişkin otoritesini kabul etmeyi bırakıyorlar.'
Ayn zamanda birçok organizasyon ve gezi gibi etkinliklerde de ailelere ek bir masraf çıkmıyor, devlet tarafından karşılanıyor.
En küçük çocuklar 1-2 yaşlarında olup kendilerinden yaşça büyük çocuklarla birlikte eğitim görüyor ve öğretmenlerinden eşit derecede ilgi görüyorlar. Veliler bunun avantajlı bir durum olduğunu bu sayede küçük çocukların daha büyük yaştaki çocuklara bakarak çok şey öğrendiğini söylüyorlar.
Okulda bitiremedikleri durumda eve götürüp orada tamamlıyorlar.
Okuldan okula değişkenlik gösterse de, velilerin yıllık ortalama sadece 30 euro gibi bir ücret ödüyorlar. Okul bu ücretlerle araç gereçleri kendisi alıyor. Ayrıca 'Öğretmenler Günü' ya da 'yeni yıl' hediyesi gibi harcamalar da yok.
Bütün çocuklar aynı zamanda yemek yese de, uyku saatleri farklılık gösterebiliyor. Çocuklarını okula getirdiklerinde velilere bir önceki gece kaçta uyuduğunu ve kaçta uyandığı soruluyor. Bütün bu bilgiler ışığında öğretmen çocuğun ne zaman uyuması gerektiğini ayarlıyor.
Yeni yıl tatilleri 2 ila 4 gün arasında değişirken; Noel, Paskalya ve diğer özel günler için de tatil hakları bulunuyor.
Her çocuğa ait özel çekmeceler bulunuyor, buraya boyama kalemlerini, kalem kutularını, defter ve kitaplarını bırakabiliyorlar. Her sınıfa yaklaşık 25-26 çocuk bulunuyor.
Ayrıca sınıflarda birçok oyun ve oyuncak imkanı da bulunuyor. Hem derste hem ders aralarında vakit geçirebiliyorlar.
'Reception' adı verilen bu okul öncesi eğitimden sonra çocuklar 1. sınıfa geçiriyorlar. Büyük sırt çantaları da taşımaları gerekmiyor, ellerinde çoğu zaman sadece fotokopi ödevleri oluyor.
Çocuk büyütme sürecinde anne ve baba eşit görev aldığı için, toplamda 480 gün olan izin 90 anneye 90 babaya olmak üzere ayrılıyor. Geri kalan gün sayısını da anne ve baba istediği gibi kendi arasında paylaşabiliyor. Kişi başı net 90 gün olan bu izni hemen kullanmak zorunda da değiller, çocuk 12 yaşına gelene kadar yıllara dağıtabiliyorlar. Örneğin, haftada 2'şer gün izin alarak anne ve baba toplamda 4 gün çocuklarıyla evde vakit geçirebiliyor.
BİZDEDE HER MAHALLEDE İMAM HATİP ONLr düşünsün
Bizim ülkeden bir cacık olmaz... Boşuna boşuna hayal kurulmasın. Bu koyun millet ve baştakiler olduğu sürece bu ülke iyice batacak...
bazen okul önünden geçerken bakıyorum çoğunluğu kadın olmakla beraber birsürü veli bekleşip duruyorlar dersin bitmesini.çocuklar çıkıyor okuldan çantalarını alıyorlar omuzlarına veliler,kimisi servise binip gidiyor.sokak bir anda elinde çocuklu koca bir veli geçit törenine bürünüyor.keza bunun bi de sabah versiyonu var daha güneş doğmadan o kasvetli havada çocuk yarı uykulu yarı uyanık.o an o kadar büyük külfet geliyor ki o rutine binmiş işlem gözüme.kendi kendime hep soruyorum çocuk yetiştirmek gerçekten bu kadar meşakatli mi yoksa bu ülkede mi bu kadar meşakatli diye.